Σε συμπληγάδες τα εργασιακά
efi-axtsioglou.jpg
«Το θέμα των εργασιακών είναι εμβληματικής μορφής για την κυβέρνηση», ανέφερε σε άτυπη συνάντηση που είχε με τους δημοσιογράφους η υπουργός Εφη Αχτσιόγλου | EUROKINISSI/ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ
Ο δρόμος προς την επίτευξη συμφωνίας με τους δανειστές περνά μέσα από τις συμπληγάδες των αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις, με τα μέρη να βρίσκονται τόσο κοντά όσο και μακριά… Ουσιαστικά το βαρίδι προκειμένου να προχωρήσουν σε σύγκλιση οι δανειστές με την ελληνική πλευρά ώστε να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση, είναι το ΔΝΤ και η σκληρή νεοφιλελεύθερη γραμμή που θέλει να εφαρμόσει στις εργασιακές σχέσεις. «Το θέμα των εργασιακών είναι εμβληματικής μορφής για την κυβέρνηση», ανέφερε σε άτυπη συνάντηση που είχε με τους δημοσιογράφους η υπουργός Εφη Αχτσιόγλου, η οποία ηγείται των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές για τις συλλογικές συμβάσεις, τον συνδικαλιστικό νόμο και τις ομαδικές απολύσεις.
Το θέμα είναι ότι μέχρι στιγμής οι θεσμοί δεν έχουν ανοίξει τα χαρτιά τους, ενώ η κυβέρνηση εμφανίζεται σίγουρη πως έχει εγκλωβίσει τους δανειστές μεταξύ νομιμότητας (ελληνικό Σύνταγμα, Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Χάρτης και Διεθνές Γραφείο Εργασίας του ΟΗΕ) και συμφωνιών με τους κοινωνικούς εταίρους (ΓΣΕΕ, ΣΕΒ, ΕΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ, ΣΕΤΕ) που συμβαδίζουν, με βάση όσα έχουν υπογράψει, με την ελληνική γραμμή για τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις.
Η παραπάνω θεώρηση της κυβέρνησης ενισχύεται από τα πράγματα, και δη τη δυσκολία που εμφανίζουν οι εκπρόσωποι των δανειστών μας να βρουν χρόνο να συζητήσουν πάλι με την αρμόδια υπουργό. Πάντως, όπως φαίνεται, το μπλοκ των δανειστών μας δεν είναι τόσο αρραγές αφού το σκληρό ΔΝΤ δεν συμβαδίζει με τη «μαλακή» Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Κάπου εκεί δημιουργούνται και οι απορίες για τη στάση των δανειστών, αφού μέχρι τώρα δεν έχουν ορίσει άλλο ραντεβού με την αρμόδια υπουργό, παρότι το θέμα που αφορά τις εργασιακές σχέσεις είναι αυτό που, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, δεν αφήνει τα δύο μέρη να γεφυρώσουν τις διαφορές τους.
Το ζήτημα είναι ότι επίκειται, και συγκεκριμένα την 28η Νοεμβρίου, το Euroworking Group για το θέμα της αξιολόγησης και εκεί θα πρέπει, με βάση το χρονοδιάγραμμα, να υπάρχει το κείμενο της συμφωνίας.
Αρα το να μην υπάρχει συνάντηση μέχρι σήμερα -μετά τη συνάντηση της προηγούμενης Τρίτης στην οποία οι εκπρόσωποι των δανειστών μας άκουσαν τις ελληνικές θέσεις χωρίς να δείξουν τις προθέσεις τους- δεικνύει, σύμφωνα με εκτιμήσεις, κατά πρώτον, τον εγκλωβισμό που έχουν υποστεί οι δανειστές (αφού όσα θέλουν να εφαρμόσουν προσκρούουν είτε σε ευρωπαϊκούς ή ελληνικούς θεσμούς είτε στη συμφωνία των κοινωνικών εταίρων) και, κατά δεύτερον, την αδυναμία εξεύρεσης κοινής γραμμής.
Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά τη συζήτηση της προηγούμενης Τρίτης ενώ η εκπρόσωπος του ΔΝΤ προσπαθούσε να κατευθύνει τη συζήτηση γύρω από το θέμα της αύξησης του ορίου των ομαδικών απολύσεων, ο εκπρόσωπος της Ε.Ε. δεν τοποθετήθηκε.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, ακόμη και για το θέμα του καθορισμού του κατώτατου μισθού οι δανειστές συνεχίζουν να συζητούν σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων, γεγονός που ερμηνεύεται ως ελπιδοφόρο για αλλαγή της νεοφιλελεύθερης στάσης τους καθώς εμφαίνεται από τη συνέχιση των συζητήσεων ότι δεν είναι ανυποχώρητοι στις απόψεις τους.
Η μάχη για τις αλλαγές στα εργασιακά αναμένεται να δοθεί στα εξής σημεία:
Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας: Το μεγάλο θέμα είναι τι θα γίνει με την επεκτασιμότητα των συμβάσεων και τι θα γίνει σε σχέση με την ευνοϊκή ρύθμιση υπέρ των κλαδικών συμβάσεων αντί των επιχειρησιακών σε περίπτωση συρροής τους.
Εκεί η ελληνική πλευρά, πέραν του πορίσματος της επιτροπής «σοφών», που στέκεται υπέρ της κυβερνητικής θέσης, έχει ως επιπλέον σύμμαχο τον ILO που υποστηρίζει ότι το πόρισμα της επιτροπής είναι σύμφωνο με τις αρχές του και η αντίθετη άποψη, της υπερίσχυσης δηλαδή των επιχειρησιακών συμβάσεων, αντιβαίνει στις αρχές του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας του ΟΗΕ.
Μάλιστα συμπληρώνει πως οι βέλτιστες πρακτικές στην Ευρώπη και διεθνώς σχετικά με την επεκτασιμότητα δεν εφαρμόζουν αυστηρά όρια κάλυψης των εργαζομένων (π.χ. 50%), αλλά αρκούνται στη γενική αρχή τα συνυπογράφοντα μέρη της συλλογικής σύμβασης να είναι επαρκώς αντιπροσωπευτικά. Το άλλο μεγάλο θέμα στις συλλογικές διαπραγματεύσεις είναι ο ΟΜΕΔ και συγκεκριμένα το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα μονομερούς προσφυγής.
Εκεί, σύμφωνα με πληροφορίες, οι θεσμοί έχουν κατανοήσει ότι δεν μπορεί να αλλάξει το Σύνταγμα αλλά και ότι ήδη δεσμεύεται η κυβέρνηση από την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που είχε κρίνει την απαγόρευση μονομερούς προσφυγής που είχε επιβληθεί από τον τότε υπουργό Α. Λοβέρδο αντισυνταγματική.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι δανειστές ρώτησαν την κ. Αχτσιόγλου αν βλέπει κάποιο τρόπο να ξεπεραστεί το Σύνταγμα και το Συμβούλιο της Επικρατείας, για να λάβουν την απάντηση ότι δεν υφίσταται κάτι τέτοιο, με αποτέλεσμα να κλείσουν τη συζήτηση.
Κατώτατος Μισθός: Εδώ οι δανειστές βρίσκουν σύμμαχο τον ILΟ, ο οποίος στέκεται υπέρ της άποψης ότι ο καθορισμός του πρέπει να γίνεται από το κράτος.
Από την άλλη, η κ. Αχτσιόγλου στην προηγούμενη συνάντηση με τους δανειστές τούς έθεσε με ατράνταχτα γεγονότα προ των ευθυνών τους καθιστώντας τους υπεύθυνους για το ότι έχουν καταρρεύσει με το νέο καθεστώς οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και σε καμία περίπτωση δεν έχουν αυτές αποκεντρωθεί.
Πάντως θεωρείται πολύ δύσκολο σημείο της διαπραγμάτευσης, αφού η πλευρά των δανειστών μας θεωρεί αυτήν την αλλαγή (να καθορίζει δηλαδή ο εκάστοτε υπουργός Εργασίας το ύψος του κατώτατου μισθού) θεμελιώδη των μνημονιακών παρεμβάσεων που έχουν κάνει στην Ελλάδα.
Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και το θέμα του υποκατώτατου μισθού των νέων, με την ελληνική πλευρά να κουνά τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη (έχει υπογραφεί από την Ενωμένη Ευρώπη) που απαγορεύει ρητά τις διακρίσεις στη μισθοδοσία βάσει της ηλικίας.
Ομαδικές απολύσεις: Στο τραπέζι υπάρχουν δύο θέματα.
Το πρώτο είναι η αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων στις μεγάλες, άνω των 150 εργαζομένων, επιχειρήσεις (να μεταβεί στο 10% από το 5%) και βέβαια η διοικητική έγκριση του πλάνου των ομαδικών απολύσεων είτε από τον εκάστοτε υπουργό Εργασίας είτε από τον οικείο περιφερειάρχη.
Το δεύτερο θέμα βρίσκεται στα χέρια του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου (έχει κληθεί να κρίνει αν αντίκειται στην ευρωπαϊκή νομοθεσία αυτή η διοικητική έγκριση, με τον εισηγητή να έχει κρίνει ήδη ότι αντίκειται και άρα πρέπει να καταργηθεί).
Οσον αφορά το θέμα του ορίου το ΔΝΤ φαίνεται ότι έχει απομείνει μόνο του να παλεύει αφού και οι κοινωνικοί εταίροι έχουν σταθεί στο πλευρό της ελληνικής πλευράς που δεν θέλει αύξηση του ορίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου