YASIN AKGUL VIA GETTY IMAGES
Μία από τις φράσεις κλισέ που έχουν όμως την δική τους ιδιαίτερη σημασία , λόγω της αλήθειας που κρύβουν είναι ότι «ο διάολος κρύβεται στις λεπτομέρειες». Η επιβεβαίωση του ρητού αυτού έρχεται μέσα από την δημοσιοποίηση της Εθνικής Στρατηγικής για την Ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτείων της Αμερικής επί της Προεδρίας του Ντόναλτ Τραμπ που αποτελεί ίσως την σημαντικότερη μεταστροφή στις κατευθυντήριες γραμμές της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ μετά το πέρας της Προεδρίας του Μπαράκ Ομπάμα.
Για τα ζητήματα που αφορούν την πατρίδα μας η σημαντικότερη αλλαγή σε σχέση με την περίοδο της διακυβέρνησης από τον Μπάρακ Ομπάμα, είναι όχι κάτι που αναφέρεται στο κείμενο της στρατηγικής αλλά κάτι που παραλείπεται, και αυτό δεν είναι κάτι άλλο από την πλήρη απουσία οποιαδήποτε αναφοράς για την γειτονική μας χώρα στο κείμενο που δόθηκε στην δημοσιότητα.
Η απουσία αναφοράς στην Τουρκία έρχεται λίγες μόνο ημέρες μετά την δήλωση του προεδρικού συμβούλου για την Εθνική Ασφάλεια, Μακ Μάστερ, ότι η«Τουρκία μαζί με το Κατάρ αποτελούν δυο χώρες σπόνσορες της διεθνούς τρομοκρατίας». Δήλωση που είχε προκαλέσει την έντονη αντίδραση αξιωματούχων της Άγκυρας.
Φαίνεται όμως ότι η δήλωση αυτή αποτέλεσε απλά την πρώτη μεταστροφή της πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών απέναντι στην Τουρκία. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι οι Αμερικανό-Τουρκικές σχέσεις επί Προεδρίας Τραμπ που ξεκίνησαν με τις καλύτερες προϋποθέσεις και εκατέρωθεν διπλωματικές φιλοφρονήσεις έχουν φτάσει στο χειρότερο σημείο των τελευταίων ετών.
Η αντιμετώπιση του Συριακού με αναφορά τις σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών με τους Κούρδους της Συρίας. Η απάθεια της κυβέρνησης του Ντόναλτ Τραμπ απέναντι στις αιτιάσεις του Τούρκου Προέδρου για απέλαση στην Τουρκία του θρησκευτικού ηγέτη και πρώην στενό συνεργάτη του Ερντογάν Φετουλάχ Γκιούλεν αλλά και η στάση του Ταγίπ Ερντογάν απέναντι στο Ισραήλκαι στις ΗΠΑ μετά την απόφαση του Τραμπ για αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ αποτελεί επιπρόσθετος παράγοντας που έχει οδηγήσει τις σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες στο σημείο μηδέν.
Επιπροσθέτως, αν ο Τούρκος Πρόεδρος προσπαθήσει να καταστήσει τον διακαή του πόθο πραγματικότητα, να επωμιστεί τον ρόλο του ηγέτη των απανταχού «κατατρεγμένων ’Μουσουλμάνων», μπορούμε να πούμε μετά σχετικής βεβαιότητας ότι αυτή η προσπάθεια θα αποτελέσει και το επόμενο πεδίο αντιπαράθεσης ανάμεσα όχι μόνο στις κυβερνήσεις των δύο χωρών αλλά και σε άλλες κυβερνήσεις που δεν θα καλωσορίσουν τον Τούρκο Πρόεδρο ως αυτοανακυρηχθέντα ηγέτη της Μουσουλμανικής Κοινότητας.
Η μετριοπαθής για τα δεδομένα του Ερντογάν απάντηση του στην απαλοιφή της χώρας του από το κείμενο για την Εθνική Ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτείων, ότι αποτελεί δικαίωμα των ΗΠΑ να θέτει τις δικές της προτεραιότητες στην πρώτη γραμμή σίγουρα κάτι που πρέπει να κάνει και η Τουρκία σίγουρα δεν ανταποκρίνεται όχι μόνο στο πολιτικό ταπεραμέντο του Τούρκου Προέδρου αλλά και στην ανασφάλεια που δημιουργεί στο Τούρκικο πολιτικό κατεστημένο η απομάκρυνση των ΗΠΑ από τις ανάγκες της Τουρκίας αλλά και από τα τεκταινόμενα στην ευρύτερη γειτονία μας με κύριο πεδίο την Μέση Ανατολή.
Στο πλαίσιο αυτό το 2018 μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να αποτελέσει έτος ευκαιρίας για την Ελλάδα, αφού θα καταστούν, μαζί με το Ισραήλ και την Κύπρο οι μοναδικές χώρες της περιοχής που μπορούν να αποτελέσουν πέρα από νησίδες σταθερότητας και φωνές λογικής στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής. Δύο εκ των προϋποθέσεων είναι η σοβαρότητα και ο σχεδιασμός για να μπορέσει η πατρίδα μας να έχει στρατηγικό ρόλο σε ένα έτος εξελίξεων που ενδέχεται να αποτελέσει έτος ορόσημο για το μέλλον της περιοχής για τα επόμενα χρόνια.
Το μέλλον, το όχι και το τόσο μακρινό , θα δείξει.
PLUS:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου