Έντονο προβληματισμό προκαλεί στο ΓΕΑ η είσοδος τουρκικού μη επανδρωμένου αεροσκάφους τύπου UAV ANKA του τουρκικού ναυτικού. Το γεγονός προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία και κινητοποίηση στο ΓΕΑ. Αξίζει να σημειωθεί πως η Τουρκία μέχρι σήμερα έστελνε μικρά Drone πάνω από το Αιγαίο, ωστόσο όπως φαίνεται, πλέον τα UAV ΑΝΚΑ μπαίνουν σε πλήρη επιχειρησιακή δράση.
Σε μείζον θέμα εξελίσσεται για την Ελλάδα η εγκληματική αδράνεια των πολιτικών ηγεσιών τα προηγούμενα χρόνια, μια αδράνεια που οδήγησε στον αφοπλισμό της χώρας. Ετσι έγινε αυτό που το ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ έγραφε εδώ και ένα χρόνο περίπου. Οι Τούρκοι έχουν ετοιμοπόλεμη την πρώτη μοίρα UAV Bayraktar σε ρόλο UCAV με χρήση πυραύλων MAM-L και άλλα 10 UAV ANKA με την παραγωγή τους να συνεχίζεται κανονικά.
Aυτό θα είναι και το πρώτο κύμα τουρκικής επίθεσης αν και εφόσον το αποφασίσει η Αγκυρα.
Το περιστατικό με την απογείωση και αναχαίτιση ANKA από μαχητικά F-16 είναι μόνο η αρχή. Πληροφορίες φέρουν το ίδιο περιστατικό να έχει συμβεί και άλλες φορές με drone χωρίς να υπάρξει κατάρριψη.
Και το ερώτημα είναι, αν δεν καταρρίπτουμε ούτε αυτά όπως κάνουν όλες οι χώρες που σέβονται τον εαυτό τους, τότε ο πόλεμος φθοράς των πτητικών μας μέσων είναι αναπόφευκτος.
Φανταστείτε κάθε φορά που θα έχουμε εισβολή τουρκικού UAV να απογειώνουμε F-16. Πόσο κοστίζει η ώρα πτήσης του ΑΝΚΑ και πόσο του F-16; Πόσο κοστίζει ένας πύραυλος για κατάρριψη όταν δεν έχουμε ούτε Pantsir;

Και θα τα αφήνουμε τόσο απλά να καταγράφουν αμυντικές διατάξεις κτλ;
Το χειρότερο δεν είναι πως τα τουρκικά UAV μπορούν να καταγράφουν και να κατασκοπεύουν αλλά φέρουν και πυραύλους.
Τα αεροχήματα αυτά είναι εξοπλισμένα με πυραύλους MAM-L που κατασκευάζει η τουρκική εταιρεία ROKETSAN. Το Bayraktar TB-2 χρησιμοποιεί «έξυπνα» πυρομαχικά τύπου ΜΑΜ και MAM-C-L. Ο πύραυλος ζυγίζει 22, 5 κιλά, ενώ η κεφαλή ζυγίζει 10 κιλά .
Η χαμένη ευκαιρία της Ελλάδας και το παράδειγμα του Ιράν
Αναμφισβήτητα είανι μονόδρομος πλέον για την χώρα μας μια νέα κούρσα εξοπλισμών.Οπλικά συστήματα που μπορούν να έρθουν και να λάβουν θέσεις μάχης εδώ και τώρα.
Το Ισραήλ πρόσφατα κατέρριψε ιρανικά UAV, η Ρωσία το ίδιο, η Συρία το ίδιο, οι Κούρδοι το ίδιο…
Φανταστείτε το επικοινωνιακό πλήγμα που θα είχαν υποστεί οι Τούρκοι αν πριν 13 χρόνια είχαμε παραλάβει το ρωσικό σύστημα ELINT 1L222 Avtobaza.
Θα τους είχαμε κατεβάσει drone/UAV και θα τα περιφέραμε όπως έκαναν οι Ιρανοί προκαλώντας τους τεράστιο επικοινωνιακό πλήγμα ενώ θα δείχναμε με πράξεις την ισχύ της χώρας.
Το Kvant 1L222 Avtobaza των Kvant- Rostech είχε αιχμαλωτίσει ένα αμερικανικό κατασκοπευτικό UAV, ΜQ-5B στην Κριμαία.
Είχε προηγηθεί η «αιχμαλωσία» το 2011 του αμερικανικού στρατηγικού κατασκοπευτικού αεροχήματος RQ-170 Sentinel από τους Ιρανούς μέσα στον ιρανικό εναέριο χώρο πάλι από το ρωσικό σύστημα ELINT 1L222 Avtobaza.
Το σύστημα αυτό λίγοι γνωρίζουν ότι είχε προσφρθεί στην Ελλάδα δύο φορές προς πώληση στο παρελθόν προκειμένου να «κλειδώσει» με 3-5 συστήματα ολόκληρο τον εναέριο χώρο του Αιγαίου και να τον καταστήσει «απαγορευμένη περιοχή» για όλα τα εναέρια μέσα.
Η πρόταση έγινε το 2004, η παρουσίασή του στο ΓΕΕΘΑ και αφορούσε την προμήθεια 3-5 συστημάτων κόστους 800 εκατ. έως 1 δισ. ευρώ.
Τα συστήματα θα κάλυπταν ολόκληρη την ελληνκή επικράτεια και παρεμβάλλοντας στα επιτιθέμενα αεροσκάφη, UAV και όπλα, όλα τα στοιχεία που απαιτούνται για μια αεροπορική προσβολή: Από ίχνος GPS μέχρι και τις επικοινωνίες τους ακόμα και υπό μορφή Link.
Το Kvant 1L222 Avtobaza αποτελείται από δύο υποσυστήματα τον αισθητήρα και τον παρεμβολέα εγκατεστημένα και τα δύο επί οχημάτων.
Όπως αναφέρουν ρωσικές πηγές πρόκειται για ένα ολοκληρωμένο σύστημα εντοπισμού ραντάρ αεροσκαφών, πλευρικών ραντάρ αεροσκαφών, ζεύξεων δεδομένων, παρεμβολών κλπ.
Μετά τον εντοπισμό της εκπομπής ο αισθητήρας του Kvant 1L222 Avtobaza μεταδίδει τα στοιχεία στον παρεμβολέα ο οποίος την σειρά του αναλαμβάνει την πραγματοποίηση της παρεμβολής κατά του στόχου.
Το σημείο κλειδί για τα αεροχήματα είναι ότι το προφίλ της πτήσης είναι ημιαυτόνομο όπως συμβαίνει στα UAV, δηλαδή το αερόχημα δεν εξαρτάται καθόλη την διάρκεια της πτήσης από το κέντρο ελέγχου.
Έχοντας αποθηκευμένα τα δεδομένα της αποστολής τους και τις αρχικές τους οδηγίες ,τα UAV μπορoύν να πετάξει με ηλεκτρομαγνητική σιγή προς την περιοχή ενδιαφέροντος.
Το αερόχημα μπορεί να αλλάξει πορεία όταν οι αισθητήρες τους εντοπίσουν την εκπομπή ακτινοβολίας από εχθρικό ραντάρ, ενώ αν χρειαστεί το κέντρο ελέγχου μπορεί να στείλει εντολές στο αερόχημα με πολύ μεγάλη ταχύτητα χρησιμοποιώντας ασφαλή ζεύξη.
Το Kvant 1L222 Avtobaza προκαλεί αρχικά παρεμβολές στο αερόχημα και το αναγκάζει να επικοινωνήσει με το κέντρο ελέγχου.
Στην περίπτωση αυτή το ρωσικό σύστημα αρχικά παρεμβάλει το ραδιοϋψόμετρο και το σύστημα INS/GPS του UAV για να προκαλέσει σύγχυση στο σύστημα για το που βρίσκεται και σε ποιο ύψος πετά.
Σε δεύτερη φάση προκαλεί ηλεκτρονική «αστοχία» στο σύστημα INS/GPS και κατ’αυτό τον τρόπο καταφέρνουν να το προσγειώσουν σχεδόν άθικτο.
Αλλα όπλα ραδιο-ηλεκτρονικού πολέμου
Οι ρωσικές τεχνολογίες των μέσων ραδιο-ηλεκτρονικού πολέμου είναι από τις πιο προηγμένες παγκοσμίως και ταυτόχρονα οι πιο κρυφές από τη δημοσιότητα. Η ιστοσελίδα rbth.com αποφάσισε να παραμερίσει το πέπλο μυστικότητας και επέλεξε τα 5 πιο αποτελεσματικά ρωσικά μέσα ραδιο-ηλεκτρονικού πολέμου.
Το φόβητρο των αντιτορπιλικών: Хибины (Khibiny)
Αυτό το σχετικά μικρό ατρακτίδιο σχήματος τορπίλης τοποθετείται στις άκρες των φτερών των αεροπλάνων και καθιστά τα ιπτάμενα μέσα απρόσβλητα από όλα τα σύγχρονα συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας και από τα εχθρικά μαχητικά. Μετά τη σχετική ενεργοποίηση της ειδοποίησης για εκτόξευση πυραύλου, το Khibiny αρχίζει να λειτουργεί και σκεπάζει το μαχητικό με ένα «προστατευτικό ραδιο-ηλεκτρονικό κάλυμμα», χάρη στο οποίο οι πύραυλοι απλώς δεν πηγαίνουν ως το στόχο και τον προσπερνούν.
Το Χιμπίνι αυξάνει την επιβιωσιμότητα του αεροσκάφους κατά 25-30 φορές. Σύμφωνα με τον αναπληρωτή γενικό διευθυντή της «Κοινοπραξίας Ραδιο-ηλεκτρονικές τεχνολογίες» (KRET, η οποία εκπόνησε και παράγει αυτό το σύστημα), Βλαντίμιρ Μιχέγεφ, στον πόλεμο με τη Γεωργία όλα τα μαχητικά που έχασε η Ρωσία ήταν «γυμνά», χωρίς εγκατεστημένα μέσα ραδιο-ηλεκτρονικού πολέμου, και αυτό ακριβώς το γεγονός οδήγησε στις απώλειες των ρωσικών σκαφών.
Παθητικός ανιχνευτής: Moskva-1
Το σύγχρονο σύστημα ραντάρ μπορεί να «βλέπει» και να παρακολουθεί όλα τα ιπτάμενα αντικείμενα σε απόσταση 400 χλμ. (το προηγούμενο ανάλογο σύστημα Avtobaza μπορούσε να παρακολουθεί αντικείμενα σε μέγιστη απόσταση μόνο 150 χλμ.). Το Moskvá-1 λειτουργεί με βάση την αρχή του παθητικού ραντάρ. Αυτό σημαίνει ότι το ίδιο δεν εκπέμπει κανένα σήμα, παρά μόνο λαμβάνει και αναλύει τα εξωτερικά. Ως εκ τούτου, σε αντίθεση με τα συνήθη ραντάρ αυτό παραμένει αόρατο για τον αντίπαλο.
Σαρώνοντας τον εναέριο χώρο, το Moskva-1 προσδιορίζει ακόμη και τον τύπο του αντικειμένου και είναι ικανό να τον κατηγοριοποιήσει αλάνθαστα, δηλαδή αν πρόκειται για πύραυλο ή αεροσκάφος. Τις πολύτιμες αυτές πληροφορίες ο σταθμός ραντάρ τις μεταφέρει άμεσα στο σταθμό διοίκησης και ο εκεί χειριστής λαμβάνει την απόφαση αν το αντικείμενο θα καταρριφθεί ή όχι. Επίσης, το Moskva-1 μπορεί να καθοδηγήσει σε στόχους τα αντιαεροπορικά συστήματα, ώστε τα τελευταία να μην ενεργοποιήσουν τα δικά τους ραντάρ, παραμένοντας ως τέλους απαρατήρητα για τα εχθρικά πυρά.
Ο σταθμός 1L269 Krasukha-2 ECM.
Αυτό το επίγειο σύστημα ραντάρ (ονομάστηκε προς τιμήν του ομώνυμου χωριού στην περιοχή Πσκοβ, το οποίο έκαψαν ολοσχερώς οι Γερμανοί το 1943), αποτελεί μια αληθινή απειλή για τα αεροσκάφη αναγνώρισης-έγκαιρης προειδοποίησης (AWACS). Κύρια αποστολή του Krasúha είναι η προστασία και κάλυψη συστημάτων αεράμυνας, σημαντικών εγκαταστάσεων και η παροχή ασφάλειας σε στρατεύματα που βρίσκονται σε πορεία. Το τακτικό βαλλιστικό σύστημα θεάτρου επιχειρήσεων Iskander και άλλα ανάλογα συστήματα στη φάση της μετακίνησης ως τον καθορισμένο προορισμό είναι εξαιρετικά απροστάτευτα.
Η Krasuha τους δίνει τη δυνατότητα να φτάσουν χωρίς προβλήματα στο καθορισμένο σημείο και να αναπτύξουν τη μονάδα πυρός. Όταν το Krasuha εντοπίζει ένα εχθρικό AWACS, προκαλεί παρεμβολές στο ραντάρ του σε απόσταση έως 250 χλμ. Υπό συνθήκες τόσο έντονων ηλεκτρονικών αντιμέτρων η καθοδήγηση υψηλής ακρίβειας όπλων εναντίον φίλιων δυνάμεων στο έδαφος είναι αδύνατη. Μια άλλη ιδιαιτερότητα του Krasuha είναι η επενέργεια στον «εγκέφαλο» του πυραύλου που έχει ήδη εκτοξευτεί και η αλλαγή της αποστολής πτήσης του τελευταίου. Η επίδραση του Krasuha έχει ως αποτέλεσμα ο πύραυλος να αρχίσει να «βλέπει» ψευδή στόχο και να πλήττει αυτόν, και τα συστήματα για τα οποία προοριζόταν η απειλή να μένουν ανέπαφα.
Όχημα ηλεκτρονικού πολέμου 1L262E RTUT-BM 
Το σύστημα αυτό ραδιο-ηλεκτρονικού πολέμου είναι ένα από τα πιο σύγχρονα σήμερα. Το Rtut καλείται να προστατεύσει τους στρατιώτες και τον εξοπλισμό από τα πυρά πυροβολικού, αν τα πυρομαχικά του πυροβολικού διαθέτουν πυροδοτικό μηχανισμό καθοδηγούμενο με ραδιοκύματα. Προκειμένου να προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στο έμψυχο δυναμικό και στον εξοπλισμό, το ελεγχόμενο με ηλεκτρομαγνητικά κύματα βλήμα πρέπει να εκραγεί σε ύψος 3-5 μέτρων. Το Rtut επιδρά στον πυροδοτικό μηχανισμό των πυρομαχικών κι εκείνα εκρήγνυνται σε ασφαλές ύψος, αποσοβώντας τις απώλειες του στρατού.
Το σύστημα Rtut-BM δύναται να αντιμετωπίσει όχι μόνο τους ηλεκτρονικά καθοδηγούμενους πυροδοτικούς μηχανισμούς. Όταν κριθεί αναγκαίο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για να «σιωπήσουν» οι συχνότητες ραδιοεπικοινωνίας που χρησιμοποιεί ο αντίπαλος.
Ένα σύστημα (τεθωρακισμένου τύπου με αντένα τηλεόρασης) είναι ικανό να προστατέψει μια περιοχή 50 τετ. χλμ.
Σύμφωνα με τους σχεδιαστές, το Rtut-BM έχει μεγάλες εξαγωγικές προοπτικές και μπορεί να προσφερθεί σε παραδοσιακές αγορές στις χώρες της Ασίας, Μέσης Ανατολής, Αφρικής και Λατινικής Αμερικής.
Το σύστημα Президент-С (President-S).
Το Pressident-S είναι ένα σύστημα αυτοπροστασίας οπτικής και ηλεκτρονικής καταστολής το οποίο μπορεί να προστατεύσει οποιοδήποτε ιπτάμενο μέσο που δέχεται επίθεση από πυραύλους, εκτοξευόμενους από φορητά αντιαεροπορικά συστήματα μικρού βεληνεκούς οι οποίοι διαθέτουν κεφαλή με θερμικό αισθητήρα αυτόματης καθοδήγησης (αντιδρούν στο θερμικό ίχνος που εκπέμπει ο κινητήρας του αεροσκάφους ή ελικοπτέρου).
Στις δοκιμές, εναντίον ελικοπτέρου Mi-8 το οποίο έφερε σε ειδικό πύργο το Pressident-S, εκτοξεύονταν βλήματα από το φορητό Α/Α σύστημα Igla.
Οι βολές πραγματοποιούνταν από απόσταση μόλις 1000 μέτρων και κανένας από τους πυραύλους δεν πέτυχε το στόχο, όλοι έφευγαν δίπλα απ’ αυτόν και αυτοκαταστρέφονταν. Το σύστημα καθοδήγησης του πυραύλου απλώς αστοχούσε λόγω των ηλεκτρονικών παρεμβολών που εξέπεμπε το President-S.
Το λάφυρο του Ιράν…

πηγη pentapostagma .gr