AP Photo/Lefteris Pitarakis
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ Το μη χείρον...
Παρά την ηρωική τους αντίσταση, με αποκορύφωμα τη χθεσινή εξευτελιστική για τον υπερόπτη Ερντογάν ανακατάληψη της πόλης Ρας αλ-Αϊν, ήταν σαφές από την πρώτη στιγμή της τουρκικής εισβολής ότι οι Κούρδοι της Συρίας ήταν υποχρεωμένοι να προχωρήσουν σε μια οδυνηρή συμφωνία με τον Ασαντ: να διαλέξουν, όπως είπε χθες και ο ηγέτης των αραβοκουρδικών δυνάμεων, ανάμεσα στον συμβιβασμό και τη γενοκτονία του λαού τους.Και έτσι, οι Κούρδοι πολιτικοστρατιωτικοί διοικητές της Ροζάβα άνοιξαν τον δρόμο για την επιστροφή των δυνάμεων του Ασαντ στη φλεγόμενη τουρκοσυριακή μεθόριο, εμποδίζοντας τα επεκτατικά, νεο-οθωμανικά σχέδια του Τούρκου προέδρου για σταδιακή εθνοκάθαρση του κουρδικού στοιχείου και ενθυλάκωση ολόκληρης της βορειοανατολικής Συρίας.
Προφανώς, οι προδομένοι και πάλι από τους Αμερικανούς συμμάχους τους Κούρδοι δεν είχαν την πολυτέλεια να περιμένουν την –ούτως ή άλλως αμφίβολη– επίδραση των αμερικανικών και ευρωπαϊκών κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας.
Ξέρουν καλά, από τη γεμάτη αντίστοιχες τραγωδίες και «αδειάσματα» των Δυνατών μακραίωνη Ιστορία τους, ότι οι λύκοι δεν σταματιούνται με εκκλήσεις και ημίμετρα. Και σίγουρα δεν περίμεναν κάποιο αποτέλεσμα από την όψιμη, κατόπιν εορτής, απόφαση της Γερμανίας, της Ολλανδίας και άλλων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να παγώσουν τις εξαγωγές οπλικών συστημάτων προς την ήδη οπλισμένη ώς τα δόντια Αγκυρα.
Οταν ο ουρανός βρέχει φωτιά, όταν οι μισθοφόροι τζιχαντιστές που τώρα πολεμούν κάτω από τα λάβαρα του Ερντογάν δολοφονούν αδιακρίτως και το διακύβευμα είναι η επιβίωση εκατοντάδων χιλιάδων αμάχων, που γλίτωσαν από τους παράφρονες του «Ισλαμικού κράτους» για να ξαναβρεθούν επήλυδες και κυνηγημένοι, τα περιθώρια για παζάρια εκμηδενίζονται.
Προφανώς, είναι πολύ νωρίς για να προβλέψουμε τις επιπτώσεις των τελευταίων κοσμογονικών εξελίξεων. Αλλωστε δεν υπάρχει καμιά εγγύηση ότι η κουρδο-συριακή συμφωνία θα σημάνει το τέλος της τουρκικής εισβολής και πολύ περισσότερο της συνεχιζόμενης σε τρία μέτωπα σύρραξης στη Συρία.
Το μόνο σίγουρο είναι πως οχτώ χρόνια μετά την έναρξη του συριακού «εμφυλίου» όλα δείχνουν ότι πλησιάζουμε σιγά σιγά σε οριστική διευθέτηση, με αδιαφιλονίκητο πλέον νικητή τον Ασαντ και τους συμμάχους του, τη Ρωσία και το Ιράν. Χρειάστηκε, δυστυχώς, να σκοτωθούν κάπου μισό εκατομμύριο άνθρωποι, μαχητές και άμαχοι, και να ξεριζωθούν πάνω από έντεκα εκατομμύρια για να επιστρέψουμε ξανά περίπου στην αφετηρία του 2011.
Ας το θυμηθούμε αυτό, την επόμενη φορά που οι επαγγελματίες ανθρωπιστές της Εσπερίας αποφασίσουν να αναμειχθούν στα εσωτερικά της επόμενης μικρής χώρας για να εξυπηρετήσουν τα γεωπολιτικά συμφέροντά τους, που ουδεμία σχέση έχουν με τα όποια ιδεώδη επικαλούνται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου