Γράφει: Θεόφραστος Ανδρεόπουλος
Την επόμενη Δευτέρα, 30 Δεκεμβρίου, τεχνικό κλιμάκιο του υπουργείου Εξωτερικών θα μεταβεί από την Αθήνα αεροπορικώς για τον διεθνή αερολιμένα στον Φιουμιτσίνο της Ρώμης και ακολούθως τα μέλη του θα παραλειφθούν από οχήματα που θα τους περιμένουν προκειμένου να τους πάνε στο Palazzo della Farnesina όπου στεγάζεται το υπουργείο Εξωτερικών της Ιταλίας προκειμένου να ρυθμίσουν με συναδέλφους τους όλες τις απαραίτητες λεπτομέρειες ώστε να ανακηρυχθεί το ταχύτερο δυνατό η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) μεταξύ των δύο χωρών στα θαλάσσια σύνορά τους.
Αυτό σε συνδυασμός με την υπογραφή την υπογραφή στις 2 Ιανουαρίου στην Αθήνα της διακρατικής συμφωνίας από τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου, τον Κύπριο Πρόεδρο, Νίκο Αναστασιάδη, και τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, για τον ενεργειακό αγωγό EastMed δημιουργούν ένα καινούριο γεωπολιτικό σκηνικό.
Βέβαια αυτά από μόνα τους δεν αρκούν διότι απλούστατα ο Ρ.Τ.Ερντογάν δεν «αυτοδεσμεύεται» από τις υπογραφές των άλλων και χρειάζεται η αποφασιστικότητα επιβολής ακόμα και με την απειλή ένοπλων μέσων.
Αρχικά θα επικαιροποιηθεί η συμφωνία που είχε υπογραφεί το 1977 και αφορούσε την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Ιόνιο πέλαγος και ακολούθως θα οριστικοποιηθεί η χάραξη και η οριοθέτηση της ΑΟΖ.
Η ανακήρυξή της μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας είναι η πρώτη κίνηση ακύρωσης του μνημονίου συνεργασίας μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης για τη χάραξη θαλασσίων ζωνών καθώς η Ιταλία θα αναγνωρίσει την ελληνική ΑΟΖ ακριβώς στα σημεία που πρέπει να οριοθετηθεί αγνοώντας τις υπογραφές του λιβυκού καθεστώτος.
Ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας θα έχει συνάντηση με τον ομόλογό του Ντι Μάιο προκειμένου να μπουν και επίσημα οι υπογραφές. Αυτό αναμένεται να πραγματοποιηθεί το συντομότερο δυνατό, μέσα στις αρχές του 2020.
Ο πρωθυπουργός Τζουζέπε Κόντε έχει δείξει την κατανόησή του στις ελληνικές θέσεις έτσι όπως αυτές εκφράστηκαν στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η ίδια η ιταλική κυβέρνηση έχει θεωρήσει εξαρχής άκυρο το σύμφωνο συνεργασίας της Τουρκίας με την Λιβύη. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι θέλει από την πλευρά της να διαφυλάξει και τα συμφέροντα των ιταλικών πετρελαϊκών εταιρειών που συνδράμουν στην εξόρυξη υδρογονανθράκων στα θαλάσσια οικόπεδα της Κύπρου, ενώ το ίδιο θέλει να κάνει και σε θαλάσσιες περιοχές της χώρας μας, συνεπώς δεν έχει κανένα συμφέρον να επιτρέψει στην Τουρκία να επιβάλλει μια τέτοια γεωπολιτική παραφροσύνη.
Αξίζει να σημειωθεί ότι μόλις την περασμένη Τρίτη ο υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας κ. Μάιο βρέθηκε στη Λιβύη όπου συναντήθηκε με τους εκπροσώπους και των δύο πλευρών του εμφυλίου που μαίνεται στην περιοχή, δηλαδή τόσο με την κυβέρνηση του Φαγέζ αλ Σαράζ (η οποία υπέγραψε και το κείμενο συνεννόησης με τον Ταγίπ Ερντογάν) όσο και με αυτή του στρατηγού Χαφτάρ.
Τι σημαίνει αυτό; Πώς και η Ρώμη προσανατολίζεται πλέον προς αναγνώριση ή απόδοση «ίσων δικαιωμάτων» στην παράταξη του Χ.Χάφταρ.
!Έτσι η ελληνική κυβέρνηση προχωράει σε ένα σχέδιο εξουδετέρωσης της συμφωνίας Λιβύης-Τουρκίας με την όσο το δυνατόν γρηγορότερη οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Ιταλία, με την υπογραφή του EastMed και με την ουσιαστική αναγνώριση της παράταξης του Χαλίφα Χάφταρ ως νόμιμου «πόλου» εκξουσίας στην Λιβύη (όπως δείχνει η επίσημη επίσκεψη του προέδρου της λιβυκής Βουλής στην Αθήνα και η συνάντηση του Έλληνα ΥΠΕΞ Ν.Δένδια με Χ.Χάφταρ), αποσύροντας σταδιακά την αναγνώριση που είχε δώσει η ελλληνική πολιτεία στο σημερινό λιβυκό καθεστώς (για χάρη του πρότερου αμερικανικού συστήματος διακυβέρνησης Ομπάμα-Κλίντον που είχε ιδιαίτερη συμπάθεια στα λεγόμενα «μετριοπαθή» ισλαμικά καθεστώτα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου