Ελεύθεροι πολιορκημένοι. Ξανά. Οχι βέβαια ότι ήμασταν και ποτέ ελεύθεροι άνευ πολιορκίας, αλλά τόσο μεγάλη θηλιά εν καιρώ «δημοκρατίας» γύρω από τον λαιμό μας, τόσο έντονη αβεβαιότητα και αγωνία, τέτοιον φόβο και καθολική απογοήτευση, δεν έχουμε βιώσει ξανά.
Και μέσα σ’ αυτόν το κυκεώνα της απόγνωσης μας τρομοκρατεί περαιτέρω η ανευθυνότητα και η ανικανότητά τους. Οχι (μόνο) η πανδημία. Αλλά και οι αλλοπρόσαλλες πράξεις. Η ανοργανωσιά τους. Το ξέφραγο αμπέλι. Οι παράλογοι νόμοι τους. Φταίει η εστίαση, η νεολαία, ο Χατζηπετρής. Οχι το να είσαι φουλ στα συμπτώματα και να περιμένεις έξω από νοσοκομείο για να σε εξετάσουν και να εισαχθείς.
Οχι ότι δεν υπάρχουν καν κρεβάτια στις ΜΕΘ και αρκετά άλλα περιστατικά κατευθύνονται σε ιδιωτικές κλινικές. Οκτώ μήνες, δεν δημιουργήθηκε καμία απολύτως υποδομή ενώ ήταν γνωστό πως το δεύτερο κύμα θα είναι ισχυρότερο. Δεν ίδρωσε κανένα αυτί.
Εκλεισαν νοσοκομεία, αντί να τα ανακαινίσουν. Αλλά είπαμε, έφταιγε η περιβόητη ατομική ευθύνη. Αυτή είναι που ταλαιπωρεί καθημερινά την ψυχική μας γαλήνη και ηρεμία. Οχι η ανυπαρξία των ανευθυνοϋπεύθυνων.
Το κράτος, ένας θεός να το κάνει κράτος, σφυρίζει κλέφτικα με τον επικοινωνιακό μανδύα της τρομοκράτησης και έχει το θράσος να σε δείχνει και με το δάχτυλο. «Εσύ φταις!» λέει με τον τρόπο του και «βρέχει» πρόστιμα ακόμη κι αν είσαι με τη σύντροφό σου μέσα στο αυτοκίνητο και δεν φοράς μάσκα ή τη βγάζεις προς στιγμήν για να πιεις νερό. «Συγγενής πρώτου βαθμού» λέει ο νόμος, αλλιώς 150άρι! Σε αυτές τις εποχές να πληρώσεις 150 ευρώ επειδή δεν... νοικοκυρεύτηκες. Ανεπρόκοπε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου