Η Ιωάννα Λιούτα για τον πόλεμο στην Ουκρανία στην ΕΡΑ Βόλου

 

Τον Ιούνιο του 2021 , έγινε η άσκηση του ΝΑΤΟ Sea Breeze 2021 στα σύνορα της Ρωσίας, στον Εύξεινο Πόντο. Συμμετείχαν 32 χώρες του ΝΑΤΟ με μια τρομακτική συγκέντρωση δυνάμεων της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας

Αυτό δικαίως ερμηνεύτηκε ως επίδειξη δύναμης της Αμερικής και των συμμάχων της ίσως και ως μια προσπάθεια άσκησης πίεσης στην Ρωσία να μην αντιδράσει στην είσοδο της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και  στην Ε.Ε.

Πολλές φορές στην νεώτερη ιστορία, οι ΗΠΑ υποτίμησαν κράτη και προσπάθησαν να παίξουν τον ρόλο του ανίκητου σερίφη που επιβάλλει τον νόμο του με κάθε τρόπο και κάθε μέσο. Το Βιετνάμ, η Συρία το Αφγανιστάν όμως απέδειξαν ότι η Αμερικανική πολεμική μηχανή δεν ταυτίζεται πάντα με τα χολιγουντιανά σενάρια και οι νίκες δεν είναι αυτονόητες.

Οι συμφωνίες του Μινσκ αναφέρουν ρητά την μη δυνατότητα συμμετοχής της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, επαναφέροντας την άτυπη συμφωνία του Γκορμπατσόφ με τους Δυτικούς μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.

14000 νεκροί από τον εμφύλιο που μαίνεται από το 2014 στην Ουκρανία, η ατιμωρησία των υπευθύνων για τις σφαγές Ουκρανών πολιτών στην πλατεία Μαϊντάν, η ατιμωρησία των παραστρατιωτικών ομάδων νεοναζί που δρουν ανεξέλεγκτα  δείχνουν ότι η Αμερική το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε. δεν ζητούν ουσιαστικές λύσεις.Το μόνο που θέλουν είναι να προωθήσουν τα συμφέροντα τους στην περιοχή σφίγγοντας τον στρατιωτικό και οικονομικό κλοιό γύρω από την Ρωσία.

Το Διεθνές Δίκαιο δεν δεσμεύει κανένα από τα εμπλεκόμενα μέρη, κυρίως όμως τις μεγάλες δυνάμεις. Αυτόν τον κανόνα τον ζήσαμε στην Παλαιστίνη, την Κύπρο, την Γιουγκοσλαβία, την Λιβύη, την Συρία, το Κουρδιστάν,  το Αφγανιστάν. Αυτόν τον κανόνα ζούμε σήμερα στην Ουκρανία. Η εισβολή της Ρωσίας στο έδαφος τρίτης χώρας, επιβεβαιώνει ακόμα μια φορά, ότι οι χώρες και οι λαοί είναι παιχνίδι στα χέρια των ιμπεριαλιστών, κυρίως όμως δημιουργεί ακόμη ένα τετελεσμένο ότι ο δυνατός επιβάλλει την θέληση του με την δύναμη των όπλων.

Ένα τετελεσμένο που μας υπενθυμίζει την συνεχιζόμενη Τουρκική κατοχή στην Κύπρο, τον επεκτατισμό της Τουρκίας στις Κουρδικές περιοχές, στα Συριακά εδάφη, την Λιβύη, το Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Σαν χώρα πρέπει να σταθούμε ενάντια στον πόλεμο, κυρίως όμως ενάντια στην συμμετοχή της χώρας μας με στρατιώτες, όπλα και παροχή στρατιωτικών διευκολύνσεων.

Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι ο θάνατος ανθρώπων στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους γεμίζει τις τσέπες πλουτοκρατών χωρίς σημαίες και εθνικά σύμβολα. Τους πολέμους και τις κρίσεις τις πληρώνουν οι λαοί και οι κοινωνίες που πεθαίνουν ή υποφέρουν χωρίς λόγο από σφαίρες, φτώχεια, πείνα και προσφυγιά.