«Εως και 100 χλμ. έξω από την πρωτεύουσα το κλίμα είναι πολεμικό. Παντού μπλόκα, της πολιτοφυλακής, της αστυνομίας, του στρατού και τεράστιες ουρές μέχρι να περάσουμε» μας λέει ο Γιάννης Στασινόπουλος, ο οποίος όταν έμενε στο Κίεβο πήγαινε μόνο μέχρι το σούπερ μάρκετ. Οπως τονίζει, την Παρασκευή δεν άνοιξε κανένα, ενώ χθες το πρωί πριν φύγει είχε ανοίξει ένα!
Η σύνδεση μέσω viber είναι προβληματική. Είναι στιγμές που ακούω τη φωνή μου να κάνει ηχώ, να υπάρχει μεγάλη καθυστέρηση στην επιστροφή, παράσιτα, άλλες στιγμές η επικοινωνία αποκαθίσταται. Στην άλλη άκρη της γραμμής βρίσκεται ένας Ελληνας, ο Γιάννης Στασινόπουλος, ο οποίος εργάζεται σε ένα πρότζεκτ στην Ουκρανία και επισκέπτεται τη χώρα για 10 μέρες κάθε μήνα. Χθες αναγκάστηκε να φύγει με το αυτοκίνητό του από το πολιορκημένο Κίεβο. Εχει συμπληρώσει 24 ώρες στον δρόμο, χρόνος που χρειάστηκε για να διανύσει περίπου τα 500 χιλιόμετρα ώς το Τσερνιβιτσί, στη νοτιοδυτική Ουκρανία, λίγο πριν από τα σύνορα με τη Ρουμανία.
«Δεν υπήρξε κανένα σχέδιο εκκένωσης των Ελλήνων πολιτών που ήταν εγκλωβισμένοι στο Κίεβο» μας λέει οργισμένος. «Δεν ξέρω τι έλεγαν στην Αθήνα, αλλά εδώ αποδείχτηκε -μετά και τη φυγή του Ελληνα πρέσβη- ότι δεν υπήρχε σχέδιο, μας άφησαν μόνους» ξαναλέει.
Η συνομιλία μας διεξάγεται την ώρα που ο ίδιος οδηγεί στον δρόμο προς τα σύνορα ακολουθώντας ένα κομβόι προσφύγων προς τη Ρουμανία. Του ζητάμε να μας δώσει ένα χρονικό των επαφών του με την ελληνική πρεσβεία. «Κοιτάξτε, θα είχα φύγει από την προηγούμενη εβδομάδα, αλλά είχα νοσήσει με Covid κι έπρεπε να περάσω 14 μέρες σε καραντίνα. Στις επαφές που είχα με την πρεσβεία όταν τα πράγματα άρχισαν να σκουραίνουν μου είπαν να πάω οδικώς ώς το Λβιβ, που βρίσκεται κοντά στα σύνορα με την Πολωνία. Οταν ξεκίνησε η ρωσική επίθεση, σ’ επαφή που είχα με την πρεσβεία το πρωί της Παρασκευής μάς έλεγαν να μείνουμε μέσα, στα σπίτια μας. Μιλούσα με την πρόξενο, είχε το τηλέφωνο σε ανοιχτή ακρόαση και μου μίλησε και ο πρέσβης. Και ξαφνικά, το απόγευμα της ίδιας μέρας, μαθαίνω από επικοινωνία που είχα με δικούς μου στην Ελλάδα πως ο πρέσβης και το προσωπικό μας έφυγαν από τη χώρα! Ξαναπαίρνω στο ουκρανικό τηλέφωνο της πρεσβείας και διαπιστώνω ότι το είχαν αποσυνδέσει».
Ο κ. Στασινόπουλος το πρωί του Σαββάτου αποφασίζει ν’ αναχωρήσει μόνος του από το Κίεβο, «καθώς η κατάσταση στο προάστιο που έμενα είχε αρχίσει να γίνεται άγρια. Ακούγαμε εκρήξεις όλο και πιο κοντά, αεροπλάνα να πετούν από πάνω μας, ελεύθερους σκοπευτές ν’ αναπτύσσονται στην περιοχή». Βγήκε οδηγώντας από ένα έρημο Κίεβο όπου τα μοναδικά πράγματα που συναντούσε ήταν αυτοκίνητα με επίστρατους ν’ αναχωρούν επίσης από την πόλη. «Εως και 100 χλμ. έξω από την πρωτεύουσα το κλίμα είναι πολεμικό. Παντού μπλόκα, της πολιτοφυλακής, της αστυνομίας, του στρατού και τεράστιες ουρές μέχρι να περάσουμε. Σ’ ένα απ’ αυτά χρειάστηκε να περιμένω για περισσότερες από δύο ώρες» μας λέει.
Χθες το πρωί, λίγο πριν συνομιλήσουμε, δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από την πρεσβεία της Κύπρου στο Κίεβο. «Με κάλεσαν να μου πουν πως ετοιμάζουν αναχώρηση με πούλμαν από το Κίεβο για τους εγκλωβισμένους πολίτες. Προφανώς τα τηλέφωνά μας είχαν δοθεί από τη δική μας πρεσβεία».
Ρωτάμε τον κ. Στασινόπουλο πώς πέρασε τις μέρες του από τη στιγμή που ξεκίνησε η ρωσική επίθεση. «Εμενα συνέχεια σπίτι και πήγαινα μόνο μέχρι το σούπερ μάρκετ. Την Παρασκευή δεν άνοιξε κανένα, χθες το πρωί πριν φύγω είχε ανοίξει ένα. Εκείνο που με ζόριζε αφόρητα ήταν ότι ήμουν σαν το ποντίκι στη φάκα. Εκανα κρύα μπάνια για να μπορέσω να ξεμπλοκάρω τον εαυτό μου απ’ αυτό το απαίσιο συναίσθημα. Εγώ μέσα σ’ ένα διαμέρισμα και γύρω γύρω έπεφταν βόμβες. Ο φόβος του πολέμου και του θανάτου φεύγει την ώρα της δράσης, δεν το σκεφτόμουν όταν αποφάσισα να φύγω μόνος μου».
Τον ρωτάμε για το πώς βίωσαν οι Ουκρανοί φίλοι του την εισβολή. «Πιστεύω ότι δεν είναι εναντίον των Ρώσων ως λαού, αλλά κατά του καθεστώτος της Μόσχας. Ξέρετε σχεδόν σε κάθε οικογένεια Ουκρανών υπάρχει ένας Ρώσος και το αντίστροφο. Είναι ανάμεικτος ο πληθυσμός. Θεωρούν ότι είναι τρελό ότι σκοτώνονται μεταξύ τους, είναι σαν εμφύλιος. Οι περισσότεροι έλεγαν θα τους τσακίσουμε, θα τους κάνουμε, θα τους δείξουμε. Βλέπω ένα κομμάτι του λαού να αγωνίζεται και οι υπόλοιποι να τρέχουν να κρυφτούν».
Το τέλος της κουβέντας μας ανήκει στους πρόσφυγες. «Ο μέσος Ουκρανός δεν μπορεί ούτε πρόσφυγας να είναι. Δεν έχει λεφτά για βενζίνη, δεν έχει αμάξι. Εχουν μείνει εκεί, πίσω» λέει. Λίγο αργότερα η συνομιλία μας διακόπτεται. Προλαβαίνει να μας στείλει τις φωτογραφίες που τράβηξε ο ίδιος απ’ τον δρόμο.
Α. Τσίπρας: «Πισωγύρισμα στις πιο φρικτές στιγμές της Ιστορίας»
Με δύο μηνύματά του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Αλέξης Τσίπρας πήρε θέση για τα πρόσφατα γεγονότα στην Ουκρανία. Χθες αναφέρθηκε σε «πισωγύρισμα στις πιο φρικτές στιγμές της Ιστορίας», τονίζοντας πως «τα ρωσικά στρατεύματα να σταματήσουν ΤΩΡΑ την εισβολή και να αποχωρήσουν από την Ουκρανία». Κάλεσε τη «διεθνή κοινότητα και ειδικά την Ε.Ε. να στηρίξουν τον ουκρανικό λαό και να εξαντλήσουν όλα τα διπλωματικά μέσα για να επιστρέψουμε στον δρόμο της διπλωματίας» ώστε να πάψει να χύνεται άλλο αίμα «αθώων πολιτών». Το Σάββατο εξέφρασε τα συλλυπητήριά του για τους νεκρούς ομογενείς στην Ουκρανία.
Την ίδια ώρα ο Γιώργος Κατρούγκαλος, τομεάρχης Εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., σε χθεσινές τηλεοπτικές παρεμβάσεις του τόνισε πως στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην κυβέρνηση θα έστελνε ανθρωπιστική βοήθεια και όχι πολεμικό υλικό στην Ουκρανία. «Η Ελλάδα θα πρέπει, στον βαθμό που της αναλογεί και χωρίς μικρομεγαλισμούς, να διαδραματίσει έναν παρόμοιο ρόλο, υπέρ της ειρήνης και της διπλωματίας και κατά του πολέμου», είπε χαρακτηριστικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου