Διαβάστε το ria.ru στο
Το Λονδίνο συνεχίζει να επιμένει να νικήσει τη Ρωσία: «Τα διδάγματα της ιστορίας μας δείχνουν ότι η δημοκρατία και η ελευθερία πρέπει να υπερισχύουν της επιθετικότητας και των αυταρχικών». Ως εκ τούτου, πρέπει να ακολουθήσουμε αυτό το μονοπάτι μέχρι το τέλος, «δεν μπορούμε να υποχωρήσουμε την ώρα που η Ουκρανία μας χρειάζεται», δήλωσε η Βρετανίδα υπουργός Εξωτερικών Λιζ Τρας:
Ως εκ τούτου, είναι φυσικό το Λονδίνο να συμβουλεύει το Κίεβο να μην διεξάγει καμία διαπραγμάτευση με τη Μόσχα. «Πώς μπορείς να αντιμετωπίσεις έναν κροκόδειλο όταν σου τρώει το αριστερό πόδι;» είπε ο πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον . Αντίθετα, συμφωνεί: είναι απαραίτητο να προμηθεύσει την Ουκρανία με συστήματα πολλαπλών πυραύλων μεγάλης εμβέλειας, τα οποία υποτίθεται ότι είναι έτοιμες να ανακοινώσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες . Αν και η Μόσχα προειδοποίησε τη Δύση ότι η προμήθεια όπλων ικανών να φτάσουν στο ρωσικό έδαφος θα ήταν «ένα σημαντικό βήμα προς μια απαράδεκτη κλιμάκωση». Αυτό το θυμήθηκε χθες ο Σεργκέι Λαβρόφ . Στα νησιά κάνουν ότι δεν ακούνε. Η Ρωσία, ωστόσο, δεν στρέφεται προς τη Βρετανία, αλλά προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, διότι εντός του αγγλοσαξονικού στρατοπέδου εξακολουθούν να υπάρχουν διαφορετικές ιδέες για το αποδεκτό επίπεδο κλιμάκωσης στην Ευρώπη.
Το Λονδίνο είναι πραγματικά έτοιμο να επιδεινώσει την κατάσταση όσο το δυνατόν περισσότερο - λόγω της επιθυμίας όχι μόνο να «νικήσει τη Ρωσία», αλλά και να αυξήσει την επιρροή του στην Ευρώπη. Το Brexit στέρησε από το Λονδίνο μια φωνή στην ΕΕ , αλλά τώρα η σύγκρουση στην Ουκρανία δίνει στη Βρετανία την ευκαιρία να συμμετάσχει ενεργά στις ευρωπαϊκές υποθέσεις, και όχι σε κάποιο είδος ρουτίνας, αλλά σε στρατηγικά ζητήματα. Εφόσον η ΕΕ έχει γίνει όμηρος της αντιπαράθεσης μεταξύ των Αγγλοσάξωνων και της Ρωσίας, είναι απαραίτητο να αποσπαστεί το μέγιστο από αυτό.
Επομένως, η διαρροή που εμφανίστηκε πρόσφατα στην ιταλική Corriere Della Sera σχετικά με τα σχέδια του Τζόνσον να δημιουργήσει ένα είδος ευρωπαϊκής κοινότητας δεν είναι τόσο πρωτόγονη όσο φαίνεται. Η εφημερίδα βασίζεται σε μη βρετανικές πηγές που υποστηρίζουν ότι ο Τζόνσον θέλει να δημιουργήσει μια πολιτική, οικονομική και στρατιωτική συμμαχία «ως εναλλακτική λύση στην ΕΕ, που θα περιλαμβάνει χώρες που ενώνονται με τη δυσπιστία των Βρυξελλών και την αντίδραση της Γερμανίας στις ενέργειες της Ρωσίας», «μια συμμαχία των κρατών που υπερασπίζονται με ζήλο την εθνική κυριαρχία, υπερασπίζονται την ελεύθερη οικονομία και είναι έτοιμα να λάβουν τη σκληρότερη δυνατή στάση απέναντι στη ρωσική στρατιωτική απειλή».
Φέρεται ότι ο Τζόνσον παρουσίασε την πρωτοβουλία του στον Ζελένσκι στις 9 Απριλίου κατά τη διάρκεια επίσκεψης στο Κίεβο. Η ευρωπαϊκή κοινότητα θα περιλαμβάνει τη Μεγάλη Βρετανία , την Πολωνία , την Ουκρανία, την Εσθονία , τη Λετονία και τη Λιθουανία και στη συνέχεια η Τουρκία μπορεί επίσης να συνδεθεί με αυτήν .
Στο Κίεβο, ακόμη το σκέφτονται: περιμένουν τις 23 Ιουνίου, όταν θα πραγματοποιηθεί η σύνοδος κορυφής της ΕΕ, στην οποία η Ουκρανία αναμένει να λάβει το καθεστώς της υποψήφιας για την ένωση. Αυτό είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα συμβεί και τότε το Κίεβο θα πάρει πιο σοβαρά τα σχέδια του Τζόνσον. Η Corriere Della Sera, ωστόσο, πιστεύει ότι οι ίδιες οι φήμες για τη νέα κοινότητα διαδίδονται ακριβώς για να ασκήσουν πίεση στους Ευρωπαίους ηγέτες πριν από τη σύνοδο κορυφής του Ιουνίου: αποδεχτείτε την Ουκρανία, διαφορετικά η Βρετανία θα το πάρει για τον εαυτό της.
Αλλά η ίδια η ιδέα του Τζόνσον φαίνεται μη βιώσιμη για τους Ευρωπαίους, η Πολωνία και η Βαλτική δεν θα τσακωθούν με τις Βρυξέλλες και η Βρετανία δεν θα τραβήξει την Ουκρανία ούτε οικονομικά ούτε γεωπολιτικά. Όλα είναι έτσι, αλλά αν κοιτάξετε την τρέχουσα κατάσταση. Και τι θα γίνει αύριο;
Αύριο, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα χάσει την Ουκρανία - είναι αλήθεια ότι δεν την έχει λάβει ούτως ή άλλως, αν και τη θεωρούσε ήδη δική της. Οι Αγγλοσάξονες - κυρίως οι ίδιοι Βρετανοί - θα κατηγορήσουν τη Γερμανία και την ΕΕ για αυτό: δεν βοήθησαν πολύ το Κίεβο, δεν ήταν έτοιμοι να έρθουν σε πλήρη ρήξη με τον Πούτιν. Πρέπει να αλλάξουμε τα πάντα στην Ευρώπη, να σταματήσουμε να κοιτάμε αυτούς τους δειλούς Γερμανούς, ας επικεντρωθούμε στους γενναίους και σοφούς Βρετανούς. Η Πολωνία και η Βαλτική απειλούνται από μια ρωσική εισβολή και μόνο το ΝΑΤΟ τις προστατεύει , όχι η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία, επιπλέον, ταπεινώνει ατελείωτα τους γενναίους Πολωνούς που υπερασπίζονται την εθνική τους ταυτότητα. Ας δημιουργήσουμε μια Βρετανο-Πολωνική συμμαχία με τη Βαλτική συνδεδεμένη με αυτήν και μαζί θα αντισταθούμε στη Ρωσία. Και να αλλάξει η ΕΕ. Και αν ενταχθεί και η Τουρκία, τότε θα προκύψει μια ισχυρή δύναμη που θα πρέπει να υπολογίσουν τόσο οι Ευρωπαίοι όσο και οι Ρώσοι.
Ουτοπικό σχέδιο; Ναι, αλλά μόνο εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση παραμείνει ισχυρή. Εάν η ΕΕ βγει από την ουκρανική σύγκρουση αποδυναμωμένη και εσωτερικά διχασμένη, τότε όλα είναι πιθανά. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τη βρετανο-πολωνική συμμαχία, δεδομένου ότι οι ΗΠΑ θα είναι πίσω από τη Βρετανία (ειδικά αν ο Τραμπ επιστρέψει στον Λευκό Οίκο, αποφασισμένος να διαλύσει την Ε.Ε.). Είναι πιο δύσκολο να εμπλακεί η Τουρκία: υπό τον Ερντογάν, η Άγκυρα σίγουρα δεν θα παίξει ανοιχτά αντιρωσικά παιχνίδια, επειδή επωφελείται από τη θέση της γέφυρας μεταξύ Ευρώπης και Ρωσίας και η πορεία προς τη στρατηγική αυτονομία είναι θεμελιώδους σημασίας για την τουρκική ηγεσία. .
Τα βρετανικά σχέδια να παίξουν ταυτόχρονα εναντίον της Ρωσίας και της ηπειρωτικής Ευρώπης δεν είναι καινούργια - αυτό είναι γενικά ένα κλασικό της νησιωτικής διπλωματίας. Τώρα, ωστόσο, φαίνεται σε πολλούς ότι το Λονδίνο έχει την ευκαιρία να γίνει διαμορφωτής της γεωπολιτικής πορείας για το σύνολο της ΕΕ για μεγάλο χρονικό διάστημα, δημιουργώντας έναν αντιρωσικό φορέα για τις επόμενες δεκαετίες. Αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι έτσι: η ταπείνωση της Ευρώπης θα συνεχίσει να στοιχειώνει τους Αγγλοσάξονες (τόσο των νησιωτικών όσο και των υπερπόντιων). Αυτό γίνεται κατανοητό στην ίδια τη Βρετανία, εξ ου και τα σχέδια για την Ευρωπαϊκή Κοινοπολιτεία ως ένα είδος διχτυού ασφαλείας σε περίπτωση που, ως αποτέλεσμα της ουκρανικής σύγκρουσης, η ΕΕ παρόλα αυτά ξεφύγει από το γάντζο του «αιώνιου διαζυγίου από τη Μόσχα». Στη συνέχεια θα είναι δυνατό να χρησιμοποιηθεί το τόξο Βαλτικής-Πολωνίας-Ουκρανίας-Τουρκίας για περαιτέρω βύθισμα της Ευρώπης και της Ρωσίας.
Το αδύνατο σημείο αυτής της στρατηγικής είναι ότι χρειάζεται τουλάχιστον δύο υποθέσεις: την έλευση στην εξουσία στην Άγκυρα δυνάμεων που είναι πρόθυμες να παίξουν το παιχνίδι κάποιου άλλου και ασύμφορο (με όλες τις σοβαρές θέσεις των Αγγλοσάξωνων στην Τουρκία, είναι εξαιρετικά απίθανο ακόμη και αν ηττηθεί ο Ερντογάν το επόμενο έτος), και η διατήρηση της Ουκρανίας (ή τουλάχιστον ό,τι απομένει) στη ζώνη επιρροής της Δύσης. Και αυτό, καταρχήν, είναι αδύνατο ακόμη και μεσοπρόθεσμα, οπότε τα σχέδια του Τζόνσον θα παραμείνουν ανεκπλήρωτα. Στο πνεύμα του παλιού βρετανικού γεωπολιτικού παιχνιδιού εκείνων των εποχών που οι Βρετανοί είχαν ακόμη τη δύναμη να το εφαρμόσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου