Με τα μάτια στραμμένα στην Ιταλία είναι οι Βρυξέλλες ενόψει της εκλογικής αναμέτρησης που αναμένεται να αναδείξει πρωθυπουργό την ακροδεξιά Τζόρτζια Μελόνι. Δεν είναι μόνο (ή τόσο) τα δημοκρατικά ανακλαστικά των ευρωπαϊκών θεσμών που τους κάνουν να ανησυχούν για την ποιότητα της Δημοκρατίας στην Ιταλία ή τη στροφή της χώρας στο «άρμα» Ουγγαρίας - Πολωνίας, αλλά κυρίως οι οικονομικές επιπτώσεις που θα προκύψουν από μια αντι-ευρωπαϊκή κυβέρνηση στην τρίτη πιο δυνατή οικονομία της ευρωζώνης.
Τυπικά, τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. δεν σχολιάζουν ποτέ τα αποτελέσματα των εκλογών σε μεμονωμένες χώρες. Πρόσφατα, ο επίτροπος Δικαιοσύνης, Ντιντιέ Ρέιντερς, θέλησε να υποβαθμίσει τις εξελίξεις λέγοντας ότι δεν είναι η πρώτη φορά που η Ε.Ε. κινδυνεύει να βρεθεί αντιμέτωπη με κυβερνήσεις στις οποίες υπάρχουν εξτρεμιστικά κινήματα. Ωστόσο, οι Βρυξέλλες σίγουρα δεν βλέπουν θετικά αυτόν τον νέο πονοκέφαλο.
«Ο αποχωρών Μάριο Ντράγκι είναι φιλοευρωπαίος και πρώην πρόεδρος της ΕΚΤ για οχτώ χρόνια, ένας άνθρωπος με τον οποίο οι Βρυξέλλες μπορούσαν να συνεννοηθούν. Ακόμα και στις προτάσεις που έκανε, π.χ. για τις μεταρρυθμίσεις στην ενέργεια, ήθελε να είναι σε συνεννόηση και σε σύμπλευση με την Ε.Ε.» λέει στην «Εφ.Συν.» ο Μάρκο Μπρεζολίν, ανταποκριτής της ιταλικής εφημερίδας La Stampa στις Βρυξέλλες.
«Τώρα υπάρχει το ρίσκο ή ο φόβος αυτού του νέου συνασπισμού, που αποτελείται από τρία κόμματα. Το Forza Italia του Μπερλουσκόνι ανήκει στο ΕΛΚ. Ο ίδιος ο Μάνφρεντ Βέμπερ, επικεφαλής του ΕΛΚ, πήγε στην Ιταλία να υποστηρίξει τα στελέχη του και ο αντιπρόεδρος Αντόνιο Ταγιάνι είναι πρώην πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και άρα “εγγυάται” τη φιλοευρωπαϊκή στάση. Ωστόσο, στον συνασπισμό θα είναι κόμμα πλειοψηφίας. Το κόμμα της Μελόνι είναι το Fratelli d’ Italia που ανήκει σε ευρωπαϊκό επίπεδο στους δεξιούς μεταρρυθμιστές. Η δε Λέγκα ανήκει στο ID, μαζί με το κόμμα της Μαρίν Λεπέν και το AfD της Γερμανίας. Είναι μια ανησυχία το τι στάση θα κρατήσει σε σχέση με τις αποφάσεις της Ε.Ε.», εξηγεί ο Μάρκο.
Ωστόσο, η Τζόρτζια Μελόνι γνωρίζει πολύ καλά ότι πρέπει να καθησυχάσει τους ψηφοφόρους και την Ε.Ε. «Εχει προσπαθήσει να διαφοροποιηθεί από το παρελθόν, τότε που ζητούσε άρση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας για την κατοχή της Κριμαίας το 2014, για παράδειγμα, ή όταν έκλεινε το μάτι στο Brexit ή όταν οι ευρωβουλευτές της απείχαν από την ψηφοφορία για το Ταμείο Ανάκαμψης», εξηγεί στην «Εφ.Συν.» η Τζούλια Τορμπιντόνι, ανταποκρίτρια ιταλικών μέσων, όπως το πρακτορείο Agenzia Agi στις Βρυξέλλες.
«Πρόσφατα, λοιπόν, η Μελόνι δήλωσε ότι συμφωνεί με τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, εξήγησε ότι η θέση της Ιταλίας είναι στη διεθνή κοινότητα, στο ΝΑΤΟ και στις δυτικές αξίες!» συμπληρώνει. «Η Μελόνι όμως λέει επίσης ότι έχει στείλει τον φασισμό στην ιστορία. Ωστόσο, ακόμη και ηγετικά στελέχη του κόμματός της έχουν πιαστεί να κάνουν τον φασιστικό χαιρετισμό. Εν ολίγοις, δεν ξέρουμε αν η αλλαγή της Μελόνι γίνεται από καιροσκοπισμό ή από ρεαλισμό, ενόψει της ανάληψης της εξουσίας», προσθέτει.
Για τον ανταποκριτή τής La Stampa, πέρα από την ανησυχία για τη σχέση των Βρυξελλών με τη νέα κυβέρνηση, υπάρχει ακόμα μία ανησυχία. «Η Ιταλία έχει να διαχειριστεί περίπου 200 δισεκατομμύρια ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης και ήδη η Μελόνι θέλει να επαναδιαπραγματευτεί το εθνικό σχέδιο, επειδή είχε συνταχθεί από τον Ντράγκι. Επίσης, αυτήν τη στιγμή, το Σύμφωνο Σταθερότητας είναι σε αναστολή, αλλά τι θα κάνει η ιταλική κυβέρνηση; Η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης χρειάζεται σταθερότητα και οι Βρυξέλλες δεν επιθυμούν να περάσουν ξανά όσα πέρασαν με την κυβέρνηση του 2018 των 5 Αστέρων, που ήταν εντελώς αρνητική σε κάθε τι που πρότειναν οι Βρυξέλλες».
Φυσικά, ένα ξεχωριστό κεφάλαιο είναι αυτό της μετανάστευσης. Οι ξεκάθαρες θέσεις της Μελόνι και του Σαλβίνι, άλλωστε, εκτιμώνται ευρέως σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, αν και σχεδόν κανείς δεν τολμά να το πει.
«Οι Βρυξέλλες θα μπορούσαν να αναρωτηθούν τι δεν καταφέρνουν (αν δεν καταφέρνουν) να αντιληφθούν για την καθημερινότητα των ανθρώπων και τη μεγάλη τους οργή, ώστε σε μια ιδρυτική χώρα της Ε.Ε. και με 60 εκατομμύρια κατοίκους να έρθει στην εξουσία η πρώτη γυναίκα της Ακροδεξιάς, κοντά στον Ορμπαν, που θεωρεί ότι το σύνθημα “Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια” είναι το ωραιότερο μανιφέστο αγάπης», καταλήγει η Τζούλια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου