Οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ από την ανάδειξη του νέου προέδρου του και μετά ξεπερνούν και την πιο διεστραμμένη πολιτική φαντασία. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που υπέστη δύο ήττες στις εθνικές εκλογές και έφτασε στα όρια της... εξαέρωσης στις αυτοδιοικητικές -παρά το στραπάτσο Μητσοτάκη στον δεύτερο γύρο-, έχει μπει σε τροχιά αυτοδιάλυσης.
Ο τρόπος και κυρίως το ήθος με το οποίο αντιπαρατίθενται ο εκλεγμένος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και όσοι τον πλαισιώνουν από τη μία πλευρά και η εσωκομματική αντιπολίτευση όλων των αποχρώσεων από την άλλη εκπέμπει μια εικόνα απογοητευτική στους περίπου 1 εκατομμύριο ψηφοφόρους που, παρά την κυριαρχία της Ν.Δ., εμπιστεύτηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Θα μπορούσε να πει κανείς «δεν σας πέφτει λόγος!» και να έχει δίκιο. Κάθε κόμμα έχει την εσωτερική ζωή του, τις διαδικασίες, τους καταστατικούς κανόνες του για το πώς θα λύσει τα θέματα της νομής της εξουσίας εντός του. Αλλά, καθώς όλα στον ΣΥΡΙΖΑ εξελίσσονται ανοιχτά και δημόσια μεταξύ Νέας Υόρκης και Αθήνας σε μια πρωτοφανή διαδικασία μέσω σόσιαλ μίντια και τηλεοπτικών παρεμβάσεων, τα όρια ανάμεσα στο πολιτικό και στο απλώς γελοίο έχουν θολώσει επικίνδυνα.
Το πρόβλημα της νομιμοποίησης του νέου προέδρου, ο οποίος αναδείχτηκε μέσω μιας διαδικασίας που ελάχιστοι είχαν αμφισβητήσει τη στιγμή που υιοθετούνταν, είναι η μία πλευρά του ζητήματος. Η άλλη πλευρά είναι ότι αίφνης ιστορικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, οι άνθρωποι οι οποίοι συνιστούν την ταυτότητα του κόμματος που έκανε το θεαματικό άλμα από το 3% στη διακυβέρνηση, οδηγούνται στον προθάλαμο της αποπομπής ή της διάσπασης.
Και οι δύο πλευρές είναι εγκλωβισμένες στην αντίφαση που προκάλεσε η μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα αρχηγικό, σχεδόν προσωποπαγές κόμμα, με τον χαρισματικό Αλέξη Τσίπρα βασικό, αν όχι μοναδικό, συγκολλητικό ιστό. Η αποχώρησή του αποκάλυψε το... χάος.
Από αυτή την αντιπαράθεση, όποια κι αν είναι η έκβασή της, είναι απίθανο να προκύψει νικητής. Είτε ο εκλεγμένος πρόεδρος απαλλαγεί από τους εσωκομματικούς αντιπάλους του, είτε οι τελευταίοι επιβάλλουν όρια στην εξουσία του, ο εμφύλιος στον ΣΥΡΙΖΑ οδηγεί σε συρρίκνωση της επιρροής του. Και κυρίως ενσπείρει απελπισία στους πολίτες που προσβλέπουν σε ένα ισχυρό αντίβαρο στην παντοδυναμία της Ν.Δ. του Μητσοτάκη.
Και αυτό είναι το μείζον από την πλευρά της κοινωνίας. Γιατί το καθημερινό «ξεκατίνιασμα» σε ζωντανή μετάδοση μεταφράζεται σε κενό αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και αυτό δεν είναι ενδοκομματικό ζήτημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου