Αντίο Αριστερά;
Το τέλος του περασμένου αιώνα χαρακτηρίστηκε αναμφίβολα από το κοσμοϊστορικό γεγονός της κατάρρευσης των σοσιαλιστικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης. Τώρα, στις αρχές του 21ου αιώνα, βιώνουμε ένα εξίσου σημαντικό γεγονός: την κατάρρευση των σοσιαλιστικών καθεστώτων στη Λατινική Αμερική - των λεγομένων καθεστώτων του «σοσιαλισμού του 21ου αιώνα».
Στη Βραζιλία η Ντίλμα Ρουσέφ αποπέμφθηκε από την προεδρία. Ο Νικολάς Μαδούρο στη Βενεζουέλα αγωνίζεται με νύχια και με δόντια να αποφύγει ένα δημοψήφισμα που θα σημάνει σίγουρα το τέλος της προεδρίας του.
Στην Αργεντινή, η περίοδος Κίρχνερ έχει οριστικά τελειώσει και το μόνο που αναμένει κανείς είναι να δει αν η Κριστίνα Κίρχνερ θα καταλήξει στη φυλακή για τα σκάνδαλα για τα οποία κατηγορείται.
Ο Εβο Μοράλες δεν πρόκειται να ζητήσει την επανεκλογή του στη Βολιβία μετά τα αρνητικά γι’ αυτόν αποτελέσματα του τελευταίου δημοψηφίσματος. Στο Εκουαδόρ, ο Ραφαέλ Κορέα έχει δηλώσει ότι δεν επιθυμεί να επανεκλεγεί. Στην Κούβα -σύμβολο αναφοράς της πανταχόθεν Αριστεράς- το τέλος του «καστρίσμο» έχει ημερομηνία 2018, όταν θα αποσυρθεί από την εξουσία ο Ραούλ Κάστρο.
Η κατάρρευση της Αριστεράς ξεκίνησε στη Νότια Αμερική τον Δεκέμβριο του 2015, όταν η Κριστίνα Κίρχνερ άφησε την εξουσία ύστερα από 8 έτη. Ετσι τελείωσαν τα 12 έτη του «κιρχνερίσμο», που άρχισαν το 2003 με τον Νέστορ Κίρχνερ και συνεχίστηκαν με τη σύζυγό του. Ο διάδοχος Ντανιέλ Σιόλι νικήθηκε από τον φιλελεύθερο Μαουρίτσιο Μάκρι, οπαδό της ελεύθερης αγοράς και της επιχειρηματικότητας.
Μερικές ημέρες μετά την εκλογή τού Μάκρι στην Αργεντινή, η αντιπολίτευση στη Βενεζουέλα πετύχαινε μια ιστορική νίκη στις κοινοβουλευτικές εκλογές του Δεκεμβρίου 2015, όπου απέσπασε την πλειοψηφία δύο τρίτων δίνοντας έτσι οριστικό τέλος στην περίοδο του «τσαβίσμο», που διήρκεσε 17 έτη.
Από τότε που πήρε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία η αντιπολίτευση προσπαθεί με κάθε νόμιμο τρόπο να εξαναγκάσει τον Μαδούρο σε παραίτηση -μέσω συλλογής υπογραφών για δημοψήφισμα- και σε νέες εκλογές για την Προεδρία, κάτι που ο τελευταίος αρνείται κατηγορηματικά να πράξει.
Στη Βολιβία τον Φεβρουάριο αυτού του έτους o Εβο Μοράλες απέτυχε να διασφαλίσει έναν συνταγματικό τρόπο επανεκλογής του. Σε ένα δημοψήφισμα οι κάτοικοι της Βολιβίας είπαν «όχι» στο αίτημα του Μοράλες να του επιτραπεί να κατέβει ξανά υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του 2019.
Στη Βραζιλία η δικαστική αποκαθήλωση της Ρουσέφ όχι απλά έδινε τέλος στην εντολή διακυβέρνησης της χώρας από μία πρώην αντάρτισσα της Αριστεράς, αλλά επίσης τερμάτιζε και την παραμονή στην εξουσία του εμβληματικού Εργατικού Κόμματος (Partido de las Trabajadores) ύστερα από 13 έτη άσκησης της εξουσίας.
Τέλος, στην Κούβα η ανακοίνωση του Ραούλ Κάστρο ότι θα εγκαταλείψει την εξουσία το 2018 σηματοδοτεί το ουσιαστικό τέλος του «καστρισμού»: Για πρώτη φορά από την επανάσταση του ’59 δεν θα υπάρχει στην εξουσία μέλος της οικογένειας Κάστρο. Επίσης η προσέγγιση με τις HΠA αναμφίβολα σηματοδοτεί σημαντικές αλλαγές για το μέλλον του νησιού και τον τρόπο διακυβέρνησής του.
Είναι γεγονός ότι η κρίση των καθεστώτων του neopopulismo de la izguierdia(«νεολαϊκισμός της Αριστεράς») αποτιμάται διαφορετικά από τους αναλυτές της περιοχής.
Πάντως σε ό,τι συμπεράσματα και να καταλήγουν -που δεν μπορεί να είναι γενικά, διότι υπήρχαν τεράστιες διαφορές μεταξύ αυτών των καθεστώτων- όλοι συμφωνούν ότι τόσο η εμφάνιση όσο και η κρίση αυτών των καθεστώτων αποτελεί ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πολιτικά γεγονότα της εποχής μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου