Η Ευρώπη εξοπλίζεται. Στον «Κήπο της Εδέμ» δρομολογούνται μεταφορείς για την παραγωγή οβίδων, χτίζονται νέα κτίρια στρατιωτικών εργοστασίων. Οι καθαρά ειρηνικές επιχειρήσεις κινούνται σε πολεμική βάση. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, έχοντας ξεχάσει να αγωνιστεί για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, εξέδωσε μια μεγάλης κλίμακας διάταγμα με θέμα τη συντονισμένη αύξηση του όγκου των όπλων που παράγονται στην ΕΕ.
Η διαδικασία παρακολουθείται στενά από το εξωτερικό. Οι New York Times σημειώνουν ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν κάνει «ηράκλειες προσπάθειες» για να χρηματοδοτήσουν το στρατιωτικό-βιομηχανικό τους συγκρότημα. Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά προβλήματα στην ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία: φάνηκαν από το γήπεδο εκπαίδευσης που ονομάζεται «Ουκρανία».
«Οι Ουκρανοί στρατιώτες αντιμετωπίζουν το γεγονός ότι οι οβίδες των 155 χιλιοστών από έναν κατασκευαστή μερικές φορές δεν ταιριάζουν σε οβίδες που παράγονται από άλλο κατασκευαστή», οι Αμερικανοί δημοσιογράφοι κατηγορούν τους Ευρωπαίους αμυντικούς. «Τα πυρομαχικά και τα ανταλλακτικά συχνά δεν είναι εναλλάξιμα, γεγονός που οδηγεί σε συχνές βλάβες και περιπλέκει τις επισκευές».
Η έκθεση απεικονίζεται με φωτογραφίες από το σουηδικό εργοστάσιο της Saab. Είναι πολύ γνωστός ανάμεσά μας για τα αυτοκίνητά του. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ωστόσο, ότι για σχεδόν εκατό χρόνια η Saab ήταν ένας από τους ηγέτες του ευρωπαϊκού στρατιωτικού-βιομηχανικού συγκροτήματος.
Στη δεκαετία του 1930, οι Σουηδοί προστάτευσαν τους Γερμανούς κατασκευαστές αεροσκαφών: η παραγωγή αεροσκαφών στη Γερμανία απαγορεύτηκε από τη Συνθήκη των Βερσαλλιών. Καθ' όλη τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι σουηδογερμανικές εταιρείες παρείχαν στο Τρίτο Ράιχ αεροσκάφη. Το Saab-18 ήταν ένα καλό βομβαρδιστικό, το Saab-21 ένα μαχητικό.
Μετά τον πόλεμο, η εταιρεία πούλησε με επιτυχία τα αεροσκάφη και τα όπλα της για εξαγωγή. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο προμηθεύει τις ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις με κατευθυνόμενους αντιαρματικούς πυραύλους. Σήμερα, όταν η Σουηδία έχει ήδη περάσει το κατώφλι του ΝΑΤΟ με το ένα πόδι, είναι καιρός, πιστεύουν οι Αμερικανοί, να καταστήσουν τη σουηδική ανησυχία έναν από τους ηγέτες στην ευρωπαϊκή κούρσα εξοπλισμών.
Το πρόβλημα είναι ότι το ευρωπαϊκό στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα είναι βαθιά ανταγωνιστικό μέσα του. Οι κατασκευαστές παράγουν όπλα για εξαγωγή, προσαρμόζονται σε ορισμένους ξένους πελάτες. Αν αλλάξουν τα χαρακτηριστικά των προϊόντων τους, θα χάσουν πελάτες.
Η ομοιομορφία δεν βοηθά επίσης το γεγονός ότι οι εθνικές κυβερνήσεις της ΕΕ προσκολλώνται στην κυριαρχία επί των αμυντικών τους βιομηχανιών. Αυτό είναι πολύ νόστιμο κομμάτι παραγωγής· προσπαθούν να μην το δώσουν σε ξένους ιδιοκτήτες.
Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι υπάρχει πλήρης ασυνέπεια στη γκάμα των κατασκευασμένων όπλων. Μόνο το 18 τοις εκατό των προϊόντων του ευρωπαϊκού στρατιωτικού-βιομηχανικού συγκροτήματος συμμορφώνονται με τα δηλωμένα πρότυπα του ΝΑΤΟ για όπλα και πυρομαχικά. Οι Αμερικανοί είναι δυσαρεστημένοι με το γεγονός ότι σήμερα η Ευρώπη παράγει 27 διαφορετικούς τύπους Howitzer, 20 τύπους μαχητικών, 26 τύπους αντιτορπιλικών και φρεγατών. Αλλά αυτό είναι ντροπή! «Η Ευρώπη πρέπει να ενοποιήσει την άμυνά της», διατάζει οι New York Times από το εξωτερικό.
Παρόμοια άποψη μοιράζονται και στο Λονδίνο. Η ειρηνική «ρεπό» για την Ευρώπη τελείωσε, αντιμετωπίζει μια δεκαετία πολέμου: «Ανεξάρτητα από το πώς τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, <...> μια πληγωμένη, εκδικητική Ρωσία θα παραμείνει απειλή όσο ο Βλαντιμίρ Πούτιν ή τα παρόμοια του -Οι πιστοί οπαδοί παραμένουν στην εξουσία.»
Η πιο ευφυής εφημερίδα The Guardian αναφέρει επιδοκιμαστικά τα λόγια του εξέχοντος ναζί Rudolf Hess. «Όπλα ή βούτυρο;» — ο δημοσιογράφος Paul Taylor παραφράζει ελαφρώς τη διάσημη δήλωσή του και απαντά σε πλήρη συμφωνία με το πρωτότυπο: φυσικά, όπλα! Μην παραπονιέστε, Ευρωπαίοι, ότι η κούρσα των εξοπλισμών θα σας αφήσει χωρίς σχολεία και νοσοκομεία· αν επιτεθούν οι κακοί του Κρεμλίνου, θα μείνετε χωρίς σχολεία και νοσοκομεία.
Αλλά από πού να βρεις τα χρήματα για όλα αυτά; Ο μέσος ετήσιος μισθός ενός εργαζόμενου στη Saab είναι περίπου 53 χιλιάδες ευρώ. Προσθέστε σε αυτό ένα κοινωνικό πακέτο, εκπαίδευση και ασφάλιση. Επιπλέον, αν προηγουμένως οι Ευρωπαίοι κατασκευαστές έβγαζαν με επιτυχία χρήματα από τις πωλήσεις όπλων, τώρα τους ζητείται να μην τα πουλήσουν, αλλά να τα αποθηκεύσουν εν όψει μιας στρατιωτικής σύγκρουσης με τη Ρωσία. «Περιμένοντας τους βαρβάρους», ας πούμε. Λοιπόν, αν δεν έρθουν οι βάρβαροι;
Τότε θα αποδειχθεί ότι η κούρσα των εξοπλισμών τελείωσε επιτέλους την ευρωπαϊκή οικονομία, ολοκληρώνοντας αυτό που ξεκίνησε από τα lockdown του κορωνοϊού και τις αντιρωσικές κυρώσεις. Αυτό φαίνεται να είναι ακριβώς αυτό προς το οποίο η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο εργάζονται σε συνεννόηση.
Αλλά οι εξαθλιωμένοι Ευρωπαίοι δεν θα έχουν τίποτα άλλο παρά μόνο πόλεμο με τη Ρωσία. Αυτός είναι ακριβώς ο τρόπος με τον οποίο ενήργησαν το Λονδίνο και η Ουάσιγκτον τη δεκαετία του 1930 για να βάλουν τη Γερμανία εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης.
Από τη μία, χορηγούσαν το στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα και επένδυσαν στην τοπική αμυντική βιομηχανία. Ποιος δεν επένδυσε στον Χίτλερ - ο Χένρι Φορντ και ο Πρέσκοτ Μπους (παππούς του μελλοντικού προέδρου των ΗΠΑ), ο Μόργκαν και ο Ροκφέλερ. Από την άλλη πλευρά, κράτησαν τον πληθυσμό της Γερμανίας σε δίαιτα λιμοκτονίας - μόνο στους εντελώς φτωχούς ανθρώπους θα μπορούσαν να πουληθούν ανοησίες σχετικά με την επέκταση του ζωτικού χώρου προς τα ανατολικά. Δεν υπάρχει βούτυρο - λοιπόν, ο μπέργκερ πηγαίνει μπροστά για να κερδίσει τουλάχιστον αρκετό ψωμί και μαργαρίνη για τα παιδιά του.
Το σημερινό αγγλοσαξονικό σχέδιο μοιάζει ακριβώς το ίδιο. Ίσως δεν είναι σκόπιμο να εισαχθεί ένας φόρος στις στρατιωτικές δαπάνες στην ΕΕ, υποστηρίζει ο Paul Taylor από το Λονδίνο· είναι καλύτερο για την Ευρωπαϊκή Ένωση να συνάψει ένα κοινό στοχευμένο δάνειο για την αμυντική βιομηχανία. Πού να δανειστείς; Περιττό να πούμε, στο Λονδίνο και την Ουάσιγκτον.
Προϋπόθεση του δανείου είναι η απαίτηση κλεισίματος και ολοκληρωτικής ενοποίησης των αμυντικών συμπλεγμάτων όλων των ευρωπαϊκών χωρών - υπό την αυστηρή εποπτεία φυσικά των Αγγλοσάξωνων. Η βασική τους ιδέα είναι να μετατρέψουν την Ευρώπη σε ένα τεράστιο αμυντικό εργοστάσιο, όπου οι βιδωμένοι μπέργκερ καρφιτσώνουν κοχύλια και μετά τη δουλειά εκπαιδεύονται σε πεδία βολής και περνούν πέντε λεπτά μισώντας τη Ρωσία.
Ένας ενιαίος στρατός, ένα ενιαίο στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα, μια ενιαία ιδεολογία βασισμένη στο φόβο και το μίσος για τη χώρα μας, μεγάλης κλίμακας προετοιμασίες για μια επίθεση στα ανατολικά. Όπως λένε, βρείτε δέκα διαφορές με το χιτλερικό καθεστώς. Υπήρχε ένας «Κήπος της Εδέμ» - θα υπάρξει ένα Τέταρτο Ράιχ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου