Η Γερμανία προστάτης της Τουρκίας σε μια ΕΕ… την οποία στο τέλος θα διαλύσει
Η Γερμανία αρνήθηκε να συμπεριλάβει θετική αναφορά για την ελληνο-αιγυπτιακή συμφωνία, αλλά και σε μια πιο σκληρή φραστική καταδίκη των τουρκικών ενεργειών στην Ανατολική μεσόγειο σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, με αποτέλεσμα να μην υπάρξει κοινό ανακοινωθέν των «27» στο έκτακτο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της Ε.Ε.
Η γερμανική πλευρά δεν έχει κρύψει την ενόχλησή της για τη συμφωνία Ελλάδας και Αιγύπτου, ενώ ουδέποτε η ελληνική κυβέρνηση συναίνεσε στην αναστολή της λειτουργίας της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, με σκοπό να διευκολυνθεί, όπως πιστεύει, η απόπειρα γερμανικής διαμεσολάβησης στην κρίση με την Τουρκία.
Το πρόβλημα με τη Γερμανία είναι πλέον πολύ μεγάλο. Αλήθεια, για να θέσουμε ένα απλό ερώτημα, όταν παρά τη διαφωνία των ΗΠΑ η γερμανική διπλωματία ολοκλήρωνε και υπέγραφε με τους Ρώσους τη συμφωνία για τον αγωγό Nord Stream 2, είπε κανείς στη Γερμανία από την Ουάσιγκτον ή κάποια άλλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα ότι θα έπρεπε πρώτα να έχει ενημερωθεί;
Δεν υποτίθεται ότι οι ΗΠΑ είναι σύμμαχος της Γερμανίας και οι δυο από κοινού αντίπαλοι της Ρωσίας; Μετά οι Γερμανοί σοκαρίστηκαν όταν οι ΗΠΑ αποφάσισαν να ξεκινήσουν απόσυρση μέρους των στρατευμάτων από τη χώρα τους και μετακίνηση σε άλλα σημεία.
Για να πάμε όμως πιο κοντά στο ζήτημα ενδιαφέροντος. Η Γερμανία που δεν βρήκε μια κουβέντα καταδίκης για το καταφανώς παράνομο σύμφωνο της Τουρκίας με τη διοίκηση της Τρίπολης, έχει το θράσος και “ξινίζει τα μούτρα της” απέναντι στην Ελλάδα, επειδή υπέγραψε μια νομιμότατη συμφωνία η οποία μάλιστα διπλωματικά εξισορροπεί την τουρκική αυθαιρεσία!
Πιθανώς έχοντας αφομοιώσει διδάγματα από τα Ίμια, όπου η Ελλάδα σύρθηκε στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης υπό το βάρος τετελεσμένου, την απόβαση σε ελληνική βραχονησίδα τουρκικών στρατευμάτων, έτσι και η Γερμανία “στράβωσε” όταν η Ελλάδα επεχείρησε να εξισορροπήσει το διπλωματικό τετελεσμένο με μια νόμιμη συμφωνία, η οποία προστατεύει και τα συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης!
Από τη στιγμή που η Γερμανία δεν αντιλαμβάνεται το προφανές, ότι η ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) είναι και ευρωπαϊκή, η πολιτική της οπτική στρέφεται εναντίον των συμφερόντων της Ένωσης.
Με δεδομένη και τη συμφωνία με τους Ρώσους για το φυσικό αέριο, θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι εάν τα ενεργειακά της συμφέροντα είναι τόσο κοντά με αυτά της Μόσχας, τότε όπως η ρωσική πολιτική δεν επιθυμεί την μερική αντικατάσταση των ρωσικών υδρογονανθράκων με αυτούς της Μεσογείου, έτσι και η γερμανική, κατά βάθος δεν επιθυμεί τη μείωση της εξάρτησης της Γηραιάς Ηπείρου από το ρωσικό φυσικό αέριο.
Κατά συνέπεια, σε ένα ακόμα σημείο, συγκεκαλυμμένα, στρέφεται εναντίον των συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και γενικότερα αντιδρά σε μια πολιτική που υποτίθεται είναι γενικότερη, του δυτικού κόσμου.
Άρα, το Βερολίνο είναι ο πλέον ακατάλληλος διαμεσολαβητής στην ελληνοτουρκική διένεξη και ορθώς η Αθήνα ευθυγραμμίζει ολοένα και περισσότερο την πολιτική της με το Παρίσι. Θα πρέπει όμως να περάσει και στο επόμενο βήμα, αντιδρώντας σε αυτή καθαυτή την αποδοχή της διαμεσολάβησης της γερμανικής διπλωματίας.
Για να διαμεσολαβήσει κάποιος σε μια διένεξη θα πρέπει να είναι αποδεκτός και από τις δυο ή τις περισσότερες πλευρές αυτής. Η Γερμανία είναι ένας προκατειλημμένος διαμεσολαβητής και όπως αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων, προστάτης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Οι Γερμανοί θα πρέπει να αντιληφθούν ότι με τη στάση τους θα οδηγήσουν στην αύξηση των φαινομένων “αποσύνθεσης” της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μπορεί τυπικά να συνεχίσουν οι 27 χώρες-μέλη να αποτελούν μια… χαρωπή οικογένεια, όμως η διαίρεση μεταξύ του ευρωπαϊκού βορρά και του νότου θα λάβει επικίνδυνες διαστάσεις.
ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ: Εάν θέλει να αποκαταστήσει στοιχειωδώς την αξιοπιστία του το Βερολίνο και αφού γκρινιάζει μαζί με την Τουρκία για την ελληνο-αιγυπτιακή συμφωνία, ας προτείνει στις δυο πλευρές να εγκαταλείψουν αμοιβαίως τις δυο επίμαχες συμφωνίες, το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο και τη συμφωνία μερικής οριοθέτησης Αθήνας-Καΐρου. Να επανέλθουμε στο… status quo ante και η Γερμανία να συνεχίσει με ουσιαστικό τρόπο τη διαμεσολάβηση.
Όταν όμως κάνε πως δεν ακούσει ότι η Τουρκία αρνείται το δικαίωμα των νήσων σε θαλάσσιες ζώνες πέραν των χωρικών υδάτων, μια θέση η οποία αφορά τη χάραξη των θαλασσίων ζωνών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τότε μάλλον κάτι δεν πάει καθόλου καλά με το Βερολίνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου