Όλοι ανησυχούν… Οι ΗΠΑ, οι Ευρωπαίοι με πρώτους τους “φίλους” Γερμανούς. Ανησυχούν λένε για “την ένταση στα ελληνοτουρκικά”! Κανείς τους δεν τολμά να πει ποιος την προκαλεί. Η Τουρκία…

Όλοι ζητούν “αποκλιμάκωση”,αλλά κανένας δεν τολμά να πει στην Τουρκία “μαζέψου και σοβαρέψου επιτέλους”.

Όλοι μιλούν για το “διεθνές δίκαιο” και αρνούνται να αποδεχτούν ότι η Τουρκία το ΄χει μετατρέψει σε …ανέκδοτο.

Άπαντες αποφεύγουν να καταδικάσουν τις τουρκικές αλητείες σε Αιγαίο, Μεσόγειο,Λιβύη,Ιράκ…

Οι “ευαίσθητοι” με τη Βενεζουέλα και τη Λευκορωσία Ευρωπαίοι κοιτούν αδρανείς έναν ηγέτη ολοκληρωτικού καθεστώτος να καταπατά ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες αλλά δεν κάνουν απολύτως τίποτα! Στη Βενεζουέλα και στη Λευκορωσία παριστάνουν τα “λιοντάρια” και στην Τουρκία σιωπούν.

Όλοι τους προτάσσουν τα οικονομικά-λογιστικά συμφέροντα τους, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τη γεωπολιτική αλλά και τη δημοκρατία που υποτίθεται ότι η Ευρώπη υπηρετεί. Λέμε τώρα… Ευρωπαίοι και Αμερικανοί καλοβλέπουν το ενδεχόμενο να μεταφέρουν τις “οικονομικές τους δραστηριότητες” από την Κίνα στην Τουρκία. Ο Ερντογάν τους “ψήνει” και τους εγγυάται ημερομίσθια πείνας και εξασφάλιση εργασιακών συνθηκών μεσαίωνα. Γιατί να μη το σκεφτούν και πως να τον “ενοχλήσουν”;

Κάπως έτσι λοιπόν όλοι αυτοί οι δήθεν υπερασπιστές της δημοκρατίας και του δικαίου περιμένουν από την Ελλάδα να κάνει πίσω στις παράλογες αξιώσεις του τουρκικού καθεστώτος. Αυτή είναι η δήθεν υποστήριξη των “δηλώσεων υποστήριξης” και “κατανόησης”. Όλοι τους αυτό επιδιώκουν και στην υποχώρηση θέλουν να μας σπρώξουν. Το 1996 ήταν το “μα θα σκοτωθείτε για δύο βράχια”; Τώρα είναι το “μα για ένα τόσο δα νησί θα κάνετε πόλεμο”; Το δυστύχημα για την Ελλάδα είναι ότι στο εσωτερικό της χώρας υπάρχουν ακόμη και μέλη του ελληνικού κοινοβουλίου υπερθεματίζουν!!! Κυκλοφορούν τα βίντεο με τις δηλώσεις τους στο διαδίκτυο που λένε ότι “το Καστελόριζο έχει 480 κατοίκους και η Τουρκία εκατομμύρια, άρα τι να κάνουμε”! Τα ‘χουν πει, έχουν καταγραφεί κι όμως επελέγησαν να μπουν σε ψηφοδέλτια και είναι μέλη του ελληνικού Κοινοβουλίου.

Όλοι λοιπόν μας ζητούν να κάνουμε πίσω. Ο κόσμος το ΄χει καταλάβει και παρακολουθεί μάλλον “παγωμένος” τις εξελίξεις. Η τραγική οικονομική κατάσταση και τα χειρότερα που έρχονται στην καθημερινότητα των πολιτών αξιοποιούνται στην προσπάθεια να “περάσουν” υποτιθέμενες “λύσεις” στα εθνικά θέματα τις οποίες μερικούς μήνες πριν ούτε τολμούσε οποιοσδήποτε να συζητήσει. Σήμερα διαπιστώνουμε μια ανεξήγητη …αγωνία Ελλήνων πολιτικών να “πάμε να συζητήσουμε με την Τουρκία”. Τι να πάμε να συζητήσουμε δεν μας λένε όμως.

Την υποχώρηση μας επιδιώκουν και αναμένουν οι “σύμμαχοι”. Τίποτα άλλο. Θα εκπληρώσουμε τις προσδοκίες τους;