ηρωισμός και αυταπάρνηση
«Μέχρι σήμερα μαθαίνατε πώς πολεμούν οι Έλληνες. Σήμερα θα μάθετε και πώς πεθαίνουν». Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Γρηγόρη Αυξεντίου λίγες ώρες πριν αφήσει την τελευταία του πνοή στη δίκαιη αλλά άνιση μάχη του για ελευθερία, ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια, σε ηλικία 29 χρόνων. Ένας άνθρωπος που ονειρεύτηκε ένα καλύτερο αύριο για την πατρίδα του, την Κύπρο, και δεν έπαψε να αγωνίζεται ποτέ για αυτό. Ο Αυξεντίου μεγάλωσε στη σκιά των γεγονότων της κυπριακής εξέγερσης κατά των Άγγλων, το 1931, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την εγκαθίδρυση σκληρότερου αποικιοκρατικού καθεστώτος στη Μεγαλόνησο. Μέσα από τις γραμμές της ΕΟΚΑ διεξήγαγε υπέρτατο αγώνα κατά του κατακτητή, για τον οποίο είχε γίνει φόβος και τρόμος.
Ουσιαστικά η δράση του ξεκινά το 1955 με την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα για μια Κύπρο ελεύθερη και ανεξάρτητη. Τα πλήγματα που επέφερε στον κατακτητή ήταν αμέτρητα. Τον Απρίλιο του 1955 επιτίθεται με ομάδα κρούσης στις πετρελαιαποθήκες της αγγλικής βάσης Δεκέλειας. Το πλήγμα κατά των Άγγλων είναι σοβαρό, κυρίως για το τρωθέν γόητρό τους. Η δράση του θα συνεχιστεί αμείωτη αναγκάζοντας τους κατακτητές να τον επικηρύξουν. Ο Αυξεντίου κρύβεται σε βουνά και μοναστήρια. Σε ένα από αυτά, την Αχειροποίητο στην περιοχή του Πενταδάκτυλου, παντρεύεται τη γυναίκα της ζωής του, Βασιλεία Παναγή. Παράλληλα συνεχίζει να επιφέρει διαρκή πλήγματα κατά των Άγγλων, χτυπώντας στόχους τους στις βορεινές και νότιες πλαγιές του Πενταδάκτυλου. Στη μάχη των Σπηλιών οι κατακτητές μετρούν 25 νεκρούς και περισσότερους από 40 τραυματίες. Στις 31 Δεκεμβρίου του 1956, παραμονή Πρωτοχρονιάς, κυκλώνεται μαζί με τους συντρόφους του στο χωριό Ζωοπηγή και ακολουθεί σφοδρή σύγκρουση. Ο «σταυραετός του Ματαπά», όπως τον αποκαλούσαν, τραυματίζεται αλλά διαφεύγει, αφήνει όμως νεκρό πίσω τον συναγωνιστή και φίλο του, Μάκη Γεωργάλλα. Την 1η Μαρτίου του 1957 οι Άγγλοι εισβάλλουν στο μοναστήρι του Μαχαιρά, υποβάλλουν σε εξαντλητική ανάκριση τον αγωγιάτη της Μονής, ο οποίος τους αποκαλύπτει ότι ο Αυξεντίου έχει κατασκευάσει καταφύγιο-κρύπτη. Οι Άγγλοι δυνάστες, με ισχυρές δυνάμεις σπεύδουν στο κρησφύγετο και το περικυκλώνουν. Εκείνος αποφασίζει να πολεμήσει μέχρις εσχάτων. Ύστερα από σκληρή μάχη 10 ωρών -και ενώ οι Άγγλοι μετρούν 40 νεκρούς στρατιώτες- πυρπολούν από αέρος με βόμβες πετρελαίου το κρησφύγετο, το οποίο παραδίνεται στο έλεος της φωτιάς. Μόνο έτσι μπορούσαν να νικήσουν τον Αυξεντίου, ο οποίος καίγεται ζωντανός. Ήταν 3 Μαρτίου του 1957, σαν σήμερα, δηλαδή, πριν από 62 χρόνια.
Η καρβουνιασμένη σορός του Αυξεντίου θα μεταφερθεί από τους αποικιοκράτες στις φυλακές της Λευκωσίας όπου και θα ταφεί, προκειμένου να μην είναι προσβάσιμη από τον κυπριακό λαό. Εκεί βρίσκεται ακόμη, στα Φυλακισμένα Μνήματα, δίπλα σε εκείνη ενός άλλου μεγάλου Κύπριου αγωνιστή, του Ευαγόρα Παλληκαρίδη, ο οποίος απαγχονίστηκε από τους Άγγλους σε ηλικία μόλις 18 χρόνων…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου