Το πάγωμα των ερευνών του “Ορούτς Ρέις” ήταν αποτέλεσμα της γερμανικής διαμεσολάβησης, η οποία εξασφάλισε ως αντάλλαγμα στον Ερντογάν ότι η Αθήνα θα καθίσει στο τραπέζι, χωρίς να ακυρωθεί το μνημόνιο Άγκυρας-Τρίπολης. Εμμέσως πλην σαφώς αυτό νομιμοποιείται και μόνο από την ελληνοτουρκική διαπραγμάτευση, η οποία για επικοινωνιακούς λόγους αποκαλείται με τον πιο εύπεπτο όρο “διάλογος”.
Του ΣΤΑΥΡΟΥ ΛΥΓΕΡΟΥ
ΠΗΓΗ: SLpress
Εκτιμώ, μάλιστα, ότι θα είχε καθίσει στο τραπέζι με δυσμενέστερους όρους, εάν δεν είχαν κινητοποιηθεί οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις. Εάν δεν είχε σταλεί το μήνυμα ότι οι έρευνες θα οδηγούσαν σε σύγκρουση πιθανότατα ο Ερντογάν θα δημιουργούσε με το “Ορούτς Ρέις” τετελεσμένο και ως συνέχεια αυτού θα προέκυπταν οι ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις. Εάν είχε συμβεί αυτό, η τουρκική πλευρά, εκτός των άλλων, θα καθόταν στο τραπέζι με τον αέρα του νικητή.
Ο Ερντογάν, όμως, δεν ήθελε να ρισκάρει μία σύγκρουση, όταν άρχισε να σκέφτεται πως η Αθήνα ίσως δεν μπλόφαρε. Τον Τούρκο πρόεδρο ώθησε να παγώσει τις έρευνες και δύο ακόμα γεγονότα που συνδέονται με την κινητοποίηση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων: το αρνητικό για την Άγκυρα κλίμα στη Δύση και οι δυνάμει αντιτουρκικές “συμμαχίες” στην Ανατολική Μεσόγειο.
Ειδικά η άμεση εμπλοκή της Γαλλίας στη Λιβύη (βομβαρδισμός της τουρκικής βάσης Αλ Ουατίγια) υποχρεώνει τον Ερντογάν να μετρήσει πολύ μία κίνηση που πιθανότατα θα οδηγούσε σε ελληνοτουρκική σύγκρουση. Κι αυτό, επειδή ήταν πιθανό να εμπλέξει και άλλα κράτη, με αποτέλεσμα η Τουρκία να βρεθεί αντιμέτωπη με πολύ επικίνδυνη κατάσταση.
Αυτοί ήταν οι λόγοι που ο Ερντογάν ανταποκρίθηκε στη γερμανική μεσολάβηση, η οποία υποστηρίζεται και από την Ουάσιγκτον. Δικαιολογεί, άλλωστε, το πάγωμα των ερευνών (κατά ένα μήνα) με την αποδοχή από την Αθήνα της διαπραγμάτευσης, την οποία παραδοσιακά επιδιώκει η τουρκική πλευρά.
“Ανοικτή” η ελληνοτουρκική διαπραγμάτευση
Η Άγκυρα ισχυρίζεται ότι η διαπραγμάτευση θα είναι “ανοικτή”, με την έννοια ότι η κάθε πλευρά θα μπορεί να θέσει όποιο ζήτημα θέλει. Με άλλα λόγια, επιδιώκει διαπραγμάτευση εφ’ όλης της ύλης των μονομερών επεκτατικών διεκδικήσεών της.
Στόχος της σε πρώτη φάση είναι –μέσω της διαπραγμάτευσης– να τις νομιμοποιήσει σαν διμερείς διαφορές. Αυτό θα συμβεί εάν η Αθήνα αποδεχθεί να τις συζητήσει, ακόμα και για να τις απορρίψει.
Η ελληνική πλευρά είναι επιφυλακτική και –τουλάχιστον στα λόγια– εμμένει στην πάγια θέση ότι η μόνη διαφορά είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ. Βασικό εμπόδιο είναι ότι οι θέσεις των δύο πλευρών είναι αντιδιαμετρικές.
Η Άγκυρα ισχυρίζεται –κατά παράβαση του Δικαίου της Θάλασσας– ότι τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα, ενώ η Αθήνα ότι έχουν πλήρη επήρεια σε υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ. Εάν η Αθήνα ήταν συνεπής στη θέση… ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΓΚΥΡΗ ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου