Η ΔΕΗ είναι η παραγωγική καρδιά της μεταπολεμικής Ελλάδας. Ολη η κοινωνική και οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας, ύστερα από μια πλήρη δεκαετία πολεμικής καταστροφής και εμφύλιας σύρραξης, στηρίχτηκε στη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού.
Κανείς, εκτός από το κράτος, με τα χρήματα των φορολογουμένων και των ασφαλισμένων βεβαίως, δεν μπορούσε να στηρίξει το εγχείρημα του εξηλεκτρισμού της χώρας και τα πρώτα ουσιαστικά βήματα εκβιομηχάνισής της.
Αλλωστε, η επιλογή μιας δημόσιας επιχείρησης ήταν μονόδρομος, καθώς είχαν προϋπάρξει κατακερματισμένες και τελικά αποτυχημένες προσπάθειες ιδιωτικής παραγωγής ενέργειας. Αυτό για την ιστορία, για να μη νομίζει η κυβέρνηση ότι καινοτομεί προχωρώντας στην πλήρη ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και όλης της ενεργειακής υποδομής της χώρας.
Αλλά επειδή δεν έχει σημασία μόνο τι κάνει η κυβέρνηση, αλλά και πώς το κάνει, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι υπάρχουν τουλάχιστον τρία στοιχεία που αναδίδουν σκανδαλώδη μεθόδευση της απαξίωσης και απεμπόλησης της πλειοψηφίας του Δημοσίου:
Πρώτον, υπάρχει ένα πολιτικό σκάνδαλο. Δεν είναι δυνατόν η πώληση της πολυτιμότερης δημόσιας επιχείρησης της χώρας να ανακοινώνεται από διορισμένους τεχνοκράτες. Είναι μια πολιτική, στρατηγική απόφαση, που όφειλαν να την πάρουν πάνω τους ο απών στη Ν. Υόρκη πρωθυπουργός, ο περιπλανώμενος μεταξύ Σλοβενίας και Πολωνίας υπουργός Ενέργειας, ο σιωπών υπουργός Οικονομικών.
Δεύτερον, υπάρχει ένα οικονομικό σκάνδαλο. Η σπέκουλα με τη μετοχή της ΔΕΗ μέρες πριν ανακοινωθεί η αύξηση κεφαλαίου, προδίδοντας ότι κάποιοι είχαν την κρίσιμη πληροφορία για τις προθέσεις της διοίκησης της επιχείρησης, και η κατάρρευση της μετοχής της την Παρασκευή θα πρέπει να απασχολήσουν τις αρμόδιες αρχές. Πολύ περισσότερο που έχει ανοίξει ένα παράθυρο χρηματιστηριακής κερδοσκοπίας σχεδόν για ένα μήνα.
Τρίτον, υπάρχει ένα σκάνδαλο σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Δεν εκπλειστηριάζεται κάποιο κατασχεμένο ακίνητο, ούτε κανένα κλεμμένο αυτοκίνητο. Πρόκειται για ιστορία 70 χρόνων, για τεράστιες δημόσιες υποδομές, για 7 εκατ. καταναλωτές που δίνονται βορά στην «απελευθερωμένη αγορά», στην κορύφωση της ενεργειακής κρίσης.
Πρόκειται τελικά για την οικονομική και ενεργειακή ασφάλεια της χώρας. Και η εκχώρηση αυτού του στρατηγικού περιουσιακού στοιχείου, σύμφωνα με όλα τα μέχρι στιγμής δεδομένα, μεθοδεύεται με ζημιά σε βάρος του Δημοσίου. Και για αυτή τη ζημιά η ευθύνη της κυβέρνησης δεν είναι μόνο πολιτική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου