Ο Αγγελος Συρίγος και η Νίκη Κεραμέως στα υπουργικά έδρανα της Βουλής κατά την προχθεσινή συζήτηση του νομοσχεδίου για τα ΑΕΙ
ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ/EUROKINISSIΡεσιτάλ ειλικρίνειας από τα στελέχη της Ν.Δ. την Πέμπτη στη Βουλή, κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για την ανώτατη εκπαίδευση. Ο πρώτος που πρέπει να πιστωθεί με τα εύσημα για την ειλικρίνειά του είναι ασφαλώς ο υφυπουργός Παιδείας Αγγελος Συρίγος, ο οποίος αφιέρωσε όλη την κεντρική ομιλία του για να εξηγήσει ότι οι αλλαγές στον χώρο της παιδείας που επιχειρεί η κυβέρνηση βασίζονται στην πεποίθηση ότι πρέπει να ακυρωθούν όλες οι δημοκρατικές κατακτήσεις της περιόδου της Μεταπολίτευσης.
Η ομιλία αυτή έγινε αντικείμενο σφοδρών επικρίσεων από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο κατά την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα όσο και με παρεμβάσεις άλλων ηγετικών στελεχών του κόμματος (Νίκος Βούτσης, Πάνος Σκουρλέτης, Νίκος Φίλης). Σκληρή ήταν και η απάντηση του κ. Παφίλη από το ΚΚΕ, καθώς και του κ. Γρηγοριάδη από το ΜέΡΑ25. Είναι γεγονός ότι πρώτη φορά διατυπώνονται από μη χρυσαυγίτες παρόμοιες θέσεις στη Βουλή, όχι μόνο για την υποτιθέμενη έλλειψη κάθε μαζικής αντίδρασης την περίοδο της δικτατορίας, όσο κυρίως για τις δήθεν καταστροφικές συνέπειες της Μεταπολίτευσης.
Αλλά αυτοί ακριβώς οι αγώνες της Μεταπολίτευσης που τους ειρωνεύεται ο κ. Συρίγος («τραγουδάγαμε αντάρτικα στις ταβέρνες») στερέωσαν και διεύρυναν την ελληνική δημοκρατία. Αυτοί οδήγησαν στην κατάργηση της μοναρχίας, αυτοί επέβαλαν (όπου το μπόρεσαν) την αποχουντοποίηση του κρατικού μηχανισμού, αυτοί δημιούργησαν και ένα σύγχρονο δημοκρατικό καθεστώς στα ΑΕΙ. Χωρίς αυτούς τους αγώνες, το ΚΚΕ θα ήταν ακόμα στην παρανομία, ενώ η Ν.Δ. θα ονομαζόταν ακόμα ΕΡΕ.
Ακροδεξιό σλόγκαν
Και βέβαια πρώτη φορά ακούμε από υπουργό στο βήμα της Βουλής τα περί «μύθου του Πολυτεχνείου» που είναι το σλόγκαν των κάθε λογής ακροδεξιών, από τους γηραλέους νοσταλγούς της χούντας και της μοναρχίας, έως τους πιο σύγχρονους οπαδούς του Τραμπ και του Ορμπαν. Ακόμα και οι προερχόμενοι από τον ΛΑΟΣ έμπιστοι συνεργάτες του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν διανοούνται να κάνουν κάτι παρόμοιο. Ούτε ο νεολαίος του δικτάτορα Παπαδόπουλου, Μάκης Βορίδης, ούτε ο τηλεπλασιέ των βιβλίων του Γεωργαλά, Αδωνις Γεωργιάδης, ούτε και ο ναζιστοαναθρεμμένος Θάνος Πλεύρης διατυπώνουν πλέον δημόσια αυτές τις βαθιές πεποιθήσεις τους.
Το αστείο είναι ότι μετά το ξέσπασμα της αντιπολίτευσης που προκάλεσε η «ειλικρίνεια» του κ. Συρίγου, επιχείρησε να τον προστατέψει ο προεδρεύων Χαράλαμπος Αθανασίου, εκθέτοντάς τον χειρότερα: «Να σας θυμίσω άλλα πράγματα. Εδώ υπάρχουν αναθεωρητές της ιστορίας σε μεγάλα γεγονότα και δεν τους φίμωσε κανείς». Με άλλα λόγια, αναθεώρηση της ιστορίας κάνουμε κι εμείς, αλλά για τη χούντα και τη Μεταπολίτευση, όχι για το Ολοκαύτωμα! Ο Συρίγος δεν είναι δα και Φορισόν…
Είναι γεγονός ότι ο κ. Συρίγος δεν ανήκει στο ίδιο πολιτικό ρεύμα με τους νεοδημοκράτες υπουργούς που προέρχονται από τον φιλοχουντικό ΛΑΟΣ, ούτε φλερτάρισε με τη Χρυσή Αυγή, την εποχή της ακμής της ναζιστικής εγκληματικής συμμορίας, όπως έκαναν άλλοι συνάδελφοί του στη Ν.Δ. Ο ίδιος προέρχεται από το «Δίκτυο 21», μια υπερεθνικιστική οργάνωση που έγινε γνωστή την περίοδο της πρωθυπουργίας Σημίτη, κυνηγώντας με εξοντωτικές αγωγές δημοσιογράφους και μέσα ενημέρωσης που επιχειρούσαν να εξομαλύνουν τα ψυχροπολεμικά ήθη της δημόσιας συζήτησης για θέματα ταμπού (Μακεδονικό, προσφυγικό, μεταναστευτικό).
Το άλτερ έγκο τού κ. Συρίγου στο «Δίκτυο 21» ήταν ο Φαήλος Κρανιδιώτης, ο οποίος δεν παρέλειψε μάλιστα να χαιρετίσει τον Ιανουάριο του 2021 την υπουργοποίηση του φίλου του, λέγοντας ότι «είναι ένα από τα λίγα καλά νέα του ανασχηματισμού». Περιττό να προσθέσω εδώ ότι πρώτος ο κ. Κρανιδιώτης ζητούσε από το 2014 ως σύμβουλος ακόμη του κ. Σαμαρά τη δημιουργία «πανεπιστημιακής αστυνομίας» («Alpha 989», 23.10.2014), και μπορεί σήμερα να πολιτεύεται με τον Θ. Τζήμερο και τον Κ. Μπογδάνο, όντας διαγραμμένος από το 2016, αλλά δεν διστάζει να εξυμνεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη για την ομιλία στον Λευκό Οίκο, αφήνοντας ανοιχτό τον δρόμο της επανόδου.
Καλύβας και Χατζηβασιλείου
Βέβαια ο κ. Συρίγος διατηρεί στενή σχέση με τον κ. Μητσοτάκη, όπως και δύο άλλοι γνωστοί πανεπιστημιακοί με τους οποίους συμβαδίζει σ’ αυτή την πορεία ωμής αναθεώρησης της πρόσφατης ιστορίας μας. Ο καθηγητής του Γέιλ, Στάθης Καλύβας, είναι ο πρώτος που στα 50 χρόνια από το πραξικόπημα του 1967 δεν δίστασε να γράψει την απίστευτη φιλοχουντική παραδοξολογία ότι «μολονότι προερχόμενοι από τους κόλπους της σκληροπυρηνικής Δεξιάς, οι πραξικοπηματίες συνέβαλαν τελικά στον πλήρη εκδημοκρατισμό της Δεξιάς και διαμέσου αυτής και της χώρας. Δίχως τον Απρίλιο του ’67 δεν θα είχε υπάρξει ο Ιούλιος του ’74» (Στάθης Καλύβας, «Μια παράδοξη κληρονομιά», εφ. «Καθημερινή», 18.6.2017).
Ο τρίτος είναι ο Ευάνθης Χατζηβασιλείου, ο οποίος είχε διοριστεί από τον Κυρ. Μητσοτάκη το 2016 ως ένας από τους συντονιστές των ομάδων εργασίας για το πρόγραμμα του κόμματος, ενώ μετά τον σχηματισμό της κυβέρνησης της Ν.Δ. τοποθετήθηκε επικεφαλής στο «Ιδρυμα της Βουλής για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία». Ο κ. Χατζηβασιλείου βάζει το δικό του λιθαράκι στην αναθεώρηση, επιχειρώντας να απαλλάξει τον μηχανισμό του στρατού από την ευθύνη του πραξικοπήματος του 1967, με το εξωφρενικό επιχείρημα ότι οι πραξικοπηματίες ήταν «ανώτεροι» και όχι «ανώτατοι» αξιωματικοί και κατά συνέπεια «δεν διέθεταν τα εφόδια για να ασκήσουν ανώτατη ηγεσία».
Πάντως, αυτή η «ειλικρίνεια» του κ. Συρίγου που τον οδήγησε και προχθές σ’ αυτή την τοποθέτηση που εκθέτει όχι μόνο τον ίδιο, όσο την προϊσταμένη του υπουργό και φυσικά τον πρωθυπουργό, δεν εκδηλώνεται για πρώτη φορά. Στις αρχές του 2021, σε μια διαδικτυακή συζήτηση που είχε οργανώσει η Ελληνική Ενωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕλΕΔΑ) σχετικά με την πρόθεση της κυβέρνησης της Ν.Δ. να ιδρυθεί πανεπιστημιακή αστυνομία, είχε φέρει ως επιχείρημα το γεγονός ότι επί χούντας είχαν ιδρυθεί αστυνομικά τμήματα από το 1969 μέσα στις ανώτατες σχολές. Ανεξάρτητα από την ιστορική βασιμότητά του, αυτός ο ισχυρισμός είναι ενδεικτικός για τον τρόπο που συλλογάται ο κ. Υφυπουργός. Και σίγουρα δεν «συλλογάται ελεύθερα»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου