Του Μάκη Ανδρονόπουλου
Μια απρόσμενη πρόταση για κατάργηση της υποχρεωτικής στράτευσης, τόσο λόγω της συγκυρίας όσο και από το πρόσωπο που την έκανε, δημοσιεύθηκε στο militaire.gr.
Την πρόταση αυτή που δεν προέρχεται από μία προσωπικότητα της
πασιφιστικής αριστεράς, την έκανε ο Παναγιώτης Μπαλτάκος συνιδρυτής με
τον Δημ. Καμμένο του κόμματος «Δύναμη Ελληνισμού» που αυτοτοποθετήθηκε
δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας, θα μπορούσε να εντάξει κανείς ιδεολογικά
στους σχεδιασμούς των παγκοσμιοποιημένων ελίτ και οπωσδήποτε στη
μεταμοντέρνα κατάσταση.
Πριν την σχολιάσουμε όμως, είναι
σκόπιμο να θυμηθούμε ότι υπό την πίεση της τουρκικής προκλητικότητας
ξεκίνησε πρόσφατα μια συζήτηση για το ενδεχόμενο αύξησης της
στρατιωτικής θητείας κατά δύο μήνες. Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος
Παναγιωτόπουλος ξεκαθάρισε αμέσως ότι «δεν θα υπάρξει αύξηση της
θητείας» και ότι προτιμά «Επαγγελματίες Οπλίτες, επιλεγμένους Οπλίτες,
με κριτήρια που θα τεθούν». Επίσης έγινε γνωστό ότι επίκειται η εφαρμογή
ενός νέου σχεδίου για τη δομή των Ενόπλων Δυνάμεων και ότι σε αυτό το
πλαίσιο υπήρξε εξαγγελία για την πρόσληψη 1.200-2.000 Οπλιτών Βραχείας
Ανακατατάξεως (ΟΒΑ) και Επαγγελματιών Οπλιτών (ΕΠΟΠ). Σύμφωνα με τον
υπουργό στόχος είναι οι νέοι οπλίτες να αποκτήσουν δεξιότητες και
πιστοποιητικά στο πλαίσιο της θητείας. Ανέφερε πως θα αξιοποιηθούν τα
καλύτερα μυαλά και οι οπλίτες θα μπορούν να συμμετέχουν σε σεμινάρια για
την απόκτηση πιστοποιητικών για χρήση υπολογιστών, ξένων γλωσσών,
χειρισμού ειδικών μηχανημάτων, μαγείρων και άλλων δεξιοτήτων.
Ο Μπαλτάκος θεωρεί ότι η υποχρεωτική
στράτευση των ανδρών και η 9μηνη θητεία είναι «επικίνδυνος αναχρονισμός»
και αποτελεί στρατιωτικό «ανέκδοτο», λόγω της ατελείωτης ρουσφετολογίας
μεταθέσεων και άλλων επιχειρημάτων που είναι κατά βάση σωστά. Η
ρηξικέλευθη πρότασή του που μπορείτε να την διαβάσετε αναλυτικά στο
militaire.gr, εκτός από την κατάργηση προβλέπει την καθιέρωση
εθελοντικής θητείας ανδρών και γυναικών για 24-36 μήνες και μοριοδότηση
των εθελοντών, έτσι ώστε μετά την απόλυση τους και ανάλογα με τον χρόνο
της θητείας τους (24 ή 36 μήνες ) να είναι απόλυτα βέβαιο, ότι όσοι εξ
αυτών επιθυμούν να ενταχθούν στο Δημόσιο (Αστυνομία, Δημοτική- Μέση
εκπαίδευση κ.τ.λ) να υπερτερούν απόλυτα απέναντι σε όποιον δεν έχει
υπηρετήσει, καθώς και άλλα κίνητρα και πρόνοιες. Καταλήγει πως είναι μια
πρόταση «win-win για τους πάντες. Ακόμα και η Αριστερά, που τόσο
απεχθάνεται την υποχρεωτική στράτευση, δεν θα μπορεί να πει κουβέντα».
Κι έχει δίκιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρει ένα τρόπο
να γκρινιάξει, αλλά μάλλον θα την καταπιεί. Το ΚΚΕ δεν ξέρω. Νομίζω ότι
θα βρει μια δικαιολογία να πετάξει τη μπάλα στην κερκίδα (πχ.
στρατιωτικοποίηση του προλεταριάτου και των παιδιών των παρακατιανών
μαζών)…
Η κριτική μου στην πρόταση έχει ένα
στρατιωτικό-αμυντικό-εθνικό σκέλος και ένα κοινωνικό-πολιτικό. Χωρίς
αμφιβολία πρέπει να πάμε σε ένα επαγγελματικό στρατό με 10-15ετή
απασχόληση και με κίνητρα εξόδου ή και παραμονής. Όμως, η θητεία πρέπει
να παραμείνει θητεία έστω 45 ημερών σοβαρής εκπαίδευσης σε όπλα,
ειδικότητες, πειθαρχία, συντονισμό με ένα πνεύμα δημοκρατικό και
στρατιωτικό, με επικαιροποίησή της κάθε πέντε χρόνια για μια βδομάδα
μέχρι την ηλικία των 45 ετών. Πρότυπο μπορεί να είναι το ελβετικό
σύστημα παλλαϊκής άμυνας.
Ένα τέτοιο μοντέλο εθνικής άμυνας στο προπύργιο της Δύσης και με τις
αόρατες ακόμα στους πολλούς επερχόμενες απειλές και δυστοπίες,
εξωτερικές και εσωτερικές, είναι κρίσιμο. Αλλιώς θα πρόκειται ουσιαστικά για τον αφοπλισμό του λαού. Πρέπει να υπάρχει ισορροπία μεταξύ επαγγελματικού στρατού και λαού.
Στο κοινωνικό-πολιτικό επίπεδο, με δεδομένους τους 1,2 εκατ. άνεργους, την επερχόμενη 4η
βιομηχανική επανάσταση που θα καταστήσει στα επόμενα 10-15 χρόνια
αντικαταστήσιμο το 47% των θέσεων εργασίας μέσω των αλγόριθμων και των
ρομπότ, η πρόταση Μπαλτάκου καθίσταται ύποπτη. Κι αυτό γιατί η
«εθελοντική θητεία» μαζί με τα παρελκόμενα κίνητρά της, μπορεί να
βολέψει τις στρατιές των χρυσαυγιτών που μετά θα γίνουν αστυνόμοι και
δημόσιοι υπάλληλοι και μπορεί να μετατραπούν σε πραιτοριανούς. Από εδώ
και πέρα μπαίνουμε στο χώρο μιας άλλης κοινωνικο-πολιτικής ανάλυσης που
δεν είναι του παρόντος. Ας κρατήσουμε όμως πως η νέα κοινωνική γεωγραφία
που διαμορφώνει η παγκοσμιοποίηση μέσα στις μητροπόλεις των ελίτ, τα
γκέτο των πλουσίων θα χρειαστούν προστασία. Το κίνημα των Κίτρινων
Γιλέκων από τη μια και το μυστικό επιχειρησιακό στρατιωτικό κέντρο που
δημιουργείται μέσα στο Λονδίνο από την άλλη, καθιστούν τον κάθε
δημοκρατικό πολίτη καχύποπτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου