Η διπλή πελαγίσια παραλία του Λιμνιώνα
Εχουμε γράψει πολλές φορές για τις απίθανες παραλίες που έχει σμιλέψει το Αιγαίο πέλαγος στα ανατολικά του μεγάλου νησιού της Στερεάς Ελλάδας. Ολες οι παραλίες της ανατολικής Εύβοιας έχουν κρυστάλλινα νερά και πλαισιώνονται από άγρια βράχια που βουτούν απότομα προς τη θάλασσα, δημιουργώντας συγκλονιστικά τοπία. Βέβαια για να φτάσεις σε αυτές τις ονειρεμένες ακρογιαλιές θα πρέπει να δρασκελίσεις, ακολουθώντας φιδίσιους δρόμους, την ορεινή ραχοκοκαλιά του βουνού για να βρεθείς –όπως συχνά γράφουμε– «από τα έλατα στο κύμα».
Πολλοί θεωρούν αυτή τη μικρή οδική περιπέτεια δύσκολη και για τον λόγο αυτό αποφεύγουν τις παραλίες του Αιγαίου επιλέγοντας κάποια άλλη ευκολότερη διαδρομή για να κάνουν τις βουτιές τους. Εμείς πιστεύουμε ότι εκτός από τον προορισμό, το νόημα είναι και στο ταξίδι. Το στριφογύρισμα ανάμεσα σε άγρια φαράγγια και κατάφυτα βουνά είναι συναρπαστικό, διασκεδαστικό και εντείνει την προσμονή μιας βουτιάς σε πελαγίσιες θάλασσες.
Πώς θα πάω στην παραλία
Από την Αθήνα μέσω της Εθνικής οδού θα κατευθυνθείτε προς Χαλκίδα. Θα ακολουθήσετε τη διαδρομή μέσω υψηλής γέφυρας και στη συνέχεια τις ταμπέλες για βόρεια Εύβοια με προορισμό την πολίχνη των Ψαχνών. Συνολικά να υπολογίζετε ότι από την πρώτευσα ώς τα Ψαχνά θα διανύσετε μια απόσταση 90 χιλιομέτρων σε γρήγορο και ασφαλή δρόμο, εκτός από τα τελευταία 14 χιλιόμετρα της διαδρομής Ψαχνών - Χαλκίδας όπου πάντα υπάρχει κίνηση.
Φτάνοντας στα Ψαχνά θα ακολουθήσετε με προσοχή τις μικρές πινακίδες για Λιμνιώνα που έχουν τοποθετηθεί σε διάφορα σημεία της πόλης. Από αυτό το σημείο αρχίζει το αδιάκοπο στριφογύρισμα του δρόμου στη ράχη των βουνών που συνδέουν τον ορεινό όγκο της Δίρφης (νότια) με αυτόν του βουνού Πυξαριάς (βόρεια). Το σύνολο της απόστασης που θα χρειαστεί να καλύψετε δεν είναι πάνω από 30 χιλιόμετρα που, όμως, λόγω στροφών θα σας πάρει περίπου 45 λεπτά.
Το νόημα είναι στο ταξίδι
Τα πρώτα χιλιόμετρα της ορεινής διαδρομής Ψαχνά - Λιμνιώνας διατρέχουν υποβαθμισμένο τοπίο από παλαιότερες πυρκαγιές. Πριν από μερικά χρόνια εδώ υπήρχε ένα εξαιρετικά πλούσιο και παραγωγικό πευκοδάσος που έδινε δουλειά σε δασεργάτες, συλλέκτες ρετσινιού και μελισσοκόμους. Δυστυχώς σήμερα υπάρχουν μόνο αποκαΐδια. Παρήγορο είναι πως τα πρώτα μικρά πεύκα έχουν αρχίσει να ορθώνουν το ανάστημά τους στην καμένη γη. Σε λίγα χρόνια, αν ο άνθρωπος δεν βάλει πάλι το χέρι του, η φύση θα έχει επουλώσει την καταστροφή.
Λίγο ψηλότερα (πάνω από τα 600 μέτρα) κάνουν την εμφάνισή τους τα πρώτα έλατα και πιο πάνω το δάσος γίνεται πυκνό και ομοιογενές. Πράγματι, σε αυτό το σημείο έχεις την αίσθηση ότι βρίσκεσαι στην καρδιά κάποιου ορεινού οικοσυστήματος της Πίνδου και όχι μόλις λίγα χιλιόμετρα από τις εξωτικές ακτές τις ανατολικής Εύβοιας.
Νότια ξεπροβάλλει ο συμμετρικός κωνικός όγκος της Δίρφης και αυτή την εποχή ίσως κάποιες ξεχασμένες λευκές κηλίδες χιονιού στολίζουν ακόμα την ακρώρεια του βουνού. Βόρεια το βουνό Πυξαριάς, με τις αλλεπάλληλες γεωλογικές πτυχώσεις και την πλούσια χλωρίδα του, εμποδίζει τη θέα προς το πέλαγος. Το ψηλότερο σημείο της διαδρομής θα μας φέρει σε έναν κατάφυτο αυχένα στα 1.000 μέτρα υψόμετρο. Σε αυτό το σημείο αξίζει μια ολιγόλεπτη στάση για ξεκούραση, αλλά και σύντομη εξερεύνηση στο υπέροχο τοπίο. Από αυτό το σημείο ξεκινά η κατάβαση. Ο δρόμος θα περάσει μέσα από το μικρό χωριό Αγία Σοφία και θα καταλήξει στην παραλία του Λιμνιώνα.
Λιμνιώνας, μια θάλασσα πλατιά
Είπαμε πως το μυστικό για να ευχαριστηθείς τις βουτιές σου στις πελαγίσιες παραλίες της Εύβοιας είναι να έρθεις εδώ μια μέρα που δεν θα φυσούν βόρειοι άνεμοι πάνω από 3-4 Μποφόρ. Μια μέρα με παρόμοιες καιρικές συνθήκες ο όρμος του Λιμνιώνα μοιάζει κυριολεκτικά εξωπραγματικός.
Τα νερά κρύσταλλο και η θέα στο ανοιχτό πέλαγος ανεμπόδιστη μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι. Αν ο καιρός είναι καθαρός, νότια και ανατολικά ξεχωρίζει το νησί της Σκύρου, ενώ στον Βορρά η Αλόννησος και οι πελαγίσιες ακατοίκητες νησίδες των Βορείων Σποράδων, που αποτελούν τον πυρήνα του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου, αχνοφαίνονται στον ορίζοντα.
Οι δύο άκρες του όρμου είναι προστατευμένες από άγρια βράχια. Η ακτή είναι στρωμένη με βότσαλα και σκουρόχρωμη άμμο. Τα νερά καθώς βαθαίνουν αρκετά απότομα είναι δροσερά και διαυγή, ενώ ένας βράχος χωρίζει την ακτή σε δύο μέρη.
Το νότιο τμήμα της παραλίας έχει κάποια οργάνωση και υπάρχουν ντουζιέρες, αποδυτήρια και χώρος στάθμευσης οχημάτων. Βέβαια τον Αύγουστο εδώ παρατηρείται αρκετός συνωστισμός. Στο βόρειο τμήμα του όρμου εντοπίζονται κάποιες βραχοσπηλιές και το μέρος αυτό το προτιμούν όσοι κάνουν ελεύθερο κάμπινγκ.
Επί της παραλίας υπάρχουν ταβέρνες σε δροσερά σημεία με όμορφο κήπο. Πίσω από τον νότιο κάβο απλώνεται ακόμη μία μικρότερη παραλία με χοντρό βότσαλο. Εδώ θα φτάσεις ακολουθώντας σύντομο μονοπάτι. Στα κατάφυτα υψώματα που ορθώνονται πάνω από την παραλία υπάρχουν αρκετές εξοχικές κατοικίες, ενώ λειτουργούν και κάποια συγκροτήματα ενοικιαζόμενων δωματίων.
Ο Ιούνιος είναι ιδανική εποχή για να έρθεις εδώ και να απολαύσεις το μπάνιο σου σε νερά πεντακάθαρα. Βέβαια τα Σαββατοκύριακα υπάρχει αρκετός κόσμος, ενώ πληθαίνουν οι σκηνές στο βόρειο μέρος του όρμου.
Δυστυχώς, η νεοελληνική νοοτροπία να αφήνουμε τα σκουπίδια μας εκεί όπου πριν από λίγο απολαμβάναμε το μπάνιο μας και το φυσικό περιβάλλον επαναλαμβάνεται και εδώ, στην πανέμορφη ακτή του Λιμνιώνα. Δεν γίνεται να απαιτούμε από την πολιτεία να έχει κάδους απορριμμάτων και εμείς με τη λογική τού «δεν βαριέσαι, κάποιος υπεύθυνος θα τα μαζέψει», να αφήνουμε τις πλαστικές σακούλες γεμάτες με τα απορρίμματά μας κάτω από τα αρμυρίκια!
Ορμίσκος Πετάλη
Από τον Λιμνιώνα ένας βατός, αλλά σκονισμένος χωματόδρομος τραβά βορειότερα, σε πορεία παράλληλη με την ακτή, για την απόμερη παραλία Πετάλη. Συνολικά οδηγώντας αργά και με προσοχή θα διανύσετε μια απόσταση περίπου 9 χιλιομέτρων, διασχίζοντας ένα πανέμορφο και κατάφυτο παράκτιο τοπίο, όπου συνυπάρχουν όλα τα δασικά είδη της Μεσογείου. Επειτα από ένα γύρισμα του δρόμου μικρές πινακίδες θα σας υποδείξουν τον κατηφορικό τσιμεντένιο και απότομο δρόμο που καταλήγει στην παραλία Πετάλη.
Εδώ, σε απόσταση 100 μέτρων από το κύμα υπάρχει μια ταβέρνα που νοικιάζει λίγα δωμάτια.
Η αμμουδερή παραλία είναι μικρή και δεν ξεπερνά σε μήκος τα 200 μέτρα, ενώ δεξιά και αριστερά προστατεύεται από κάθετα βράχια. Φυσικά δεν υπάρχει καμιά οργάνωση και θα πρέπει να έχετε μαζί σας ομπρέλα ή τέντα και νερό.
Τα νερά είναι διαυγή και βαθαίνουν σχετικά απότομα, ενώ ο βυθός έχει ενδιαφέρον για να τον παρατηρήσετε με μάσκα.
Πάντως, μην έχετε την εντύπωση ότι εδώ σε αυτήν την τόσο απομονωμένη ακρογιαλιά θα είστε μόνοι σας. Τα Σαββατοκύριακα αρκετοί είναι αυτοί που επιλέγουν να κάνουν εδώ τις βουτιές τους απολαμβάνοντας την άγρια φύση και τα πεντακάθαρα νερά.
Πού θα μείνετε
● «Διαμερίσματα Καπετάνιου», τηλ. 6972389121
● «Frictories station of residency», τηλ. 6971734036
● «Διαμερίσματα Τερέζα», τηλ. 22280-22735
● «Αύρα», τηλ. 6972449373
● «Lithoktiston Guest House», τηλ. 6945228873
● «Αλισάχνη suites», τηλ. 6973349851
● Στην παραλία Πετάλη ταβέρνα και ενοικιαζόμενα δωμάτια τηλ. 6976848946 κ. Βαγγέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου