[1/5] Ο εργαζόμενος στην καθαριότητα Hu Dexi, 67 ετών, εργάζεται σε ένα εμπορικό κέντρο στο Πεκίνο, Κίνα, 10 Απριλίου 2024. REUTERS/Tingshu Wang Purchase Licensing Rights
ΠΕΚΙΝΟ/ΧΟΝΓΚ ΚΟΝΓΚ, 8 Μαΐου (Reuters) - Μετά από τρεις δεκαετίες που πουλούσε σπιτικά ψωμάκια στους δρόμους της κινεζικής πόλης Xian, ο 67χρονος Hu Dexi θα ήθελε να επιβραδύνει.
Αντίθετα, ο Χου και η μεγαλύτερη σύζυγός του έχουν μετακομίσει στην άκρη του Πεκίνου, όπου ξυπνούν στις 4 το πρωί κάθε μέρα για να μαγειρέψουν το γεύμα τους σε πακέτο και μετά μετακινούνται για περισσότερο από μία ώρα σε ένα εμπορικό κέντρο στο κέντρο της πόλης, όπου κερδίζουν 4.000 γιουάν (552 $). ) μηνιαία, 13ωρες βάρδιες ως καθαρίστριες.Η εναλλακτική λύση για αυτούς και πολλούς από τους 100 εκατομμύρια αγροτικούς μετανάστες που φτάνουν σε ηλικία συνταξιοδότησης στην Κίνα τα επόμενα 10 χρόνια είναι να επιστρέψουν στο χωριό τους και να ζήσουν από μια μικρή φάρμα και μηνιαίες συντάξεις 123 γιουάν (17 $).
«Κανείς δεν μπορεί να μας φροντίσει», είπε ο Χου, σφουγγαρίζοντας ακόμα το πάτωμα. «Δεν θέλω να γίνω βάρος στα δύο μου παιδιά και η χώρα μας δεν μας δίνει ούτε δεκάρα».
Η γενιά που συνέρρεε στις πόλεις της Κίνας στα τέλη του περασμένου αιώνα, χτίζοντας τις υποδομές και επάνδρωνοντας τα εργοστάσια που έκαναν τη χώρα τον μεγαλύτερο εξαγωγέα στον κόσμο, κινδυνεύει τώρα με μια απότομη πτώση του βιοτικού επιπέδου στα τέλη της ζωής.Το Reuters πήρε συνεντεύξεις με περισσότερους από δώδεκα ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων μεταναστών αγροτικών περιοχών, δημογράφων, οικονομολόγων και ενός κυβερνητικού συμβούλου, οι οποίοι περιέγραψαν ένα σύστημα κοινωνικής ασφάλισης ακατάλληλο για μια επιδεινούμενη δημογραφική κρίση , την οποία το Πεκίνο διορθώνει αντί να αναθεωρεί καθώς επιδιώκει την ανάπτυξη μέσω του βιομηχανικού εκσυγχρονισμού . Ταυτόχρονα, η ζήτηση για κοινωνικές υπηρεσίες αυξάνεται ραγδαία καθώς ο πληθυσμός γερνάει.
«Οι ηλικιωμένοι στην Κίνα θα ζήσουν μια μακρά και άθλια ζωή», δήλωσε ο Fuxian Yi, δημογράφος που είναι επίσης ανώτερος επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin-Madison. «Όλο και περισσότεροι μετανάστες εργάτες επιστρέφουν στην ύπαιθρο και κάποιοι παίρνουν δουλειές χαμηλά αμειβόμενες, κάτι που είναι ένας απεγνωσμένος τρόπος για να σωθούν».
Αν αυτοί οι μετανάστες βασίζονταν αποκλειστικά στη βασική αγροτική σύνταξη της Κίνας, θα ζούσαν με λιγότερο από το όριο φτώχειας της Παγκόσμιας Τράπεζας των 3,65 δολαρίων την ημέρα, αν και πολλοί συμπληρώνουν τα κέρδη τους δουλεύοντας στις πόλεις ή πουλώντας μέρος της σοδειάς τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου