Ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας, με ανάρτησή του στο twitter την Κυριακή, υπενθύμισε την ηρωική πράξη του Μανώλη Γλέζου και του Λάκη Σάντα πριν από 80 χρόνια, όταν κατά τη διάρκεια της Κατοχής κατέβασαν τη ναζιστική σημαία από την Ακρόπολη.

«30/5/1941: Το κατέβασμα της ναζιστικής σημαίας από την Ακρόπολη, από τον Μανώλη Γλέζο - με τον οποίο είχα την τιμή να διατηρώ προσωπική γνωριμία - και τον Λάκη Σάντα», έγραψε στο Twitter ο κ. Δένδιας αναφερόμενος στην επέτειο 80 χρόνων απο το συμβάν.

Ηρωικό κατόρθωμα και πράξη αντίστασης ενάντια στους κατακτητές

Τη νύχτα της 30ης Μαΐου, ξημερώνοντας η 31η Μαΐου του 1941, ο Μανώλης και ο Απόστολος Σάντας αφαίρεσαν τη γερμανική ναζιστική σημαία του Γ΄ Ράιχ, που κυμάτιζε σε ιστό στην Ακρόπολη Αθηνών, κυριολεκτικά κάτω από τα μάτια της εκεί φρουράς.

Την 1η Ιουνίου οι γερμανικές αρχές κατοχής εξέδωσαν ανακοίνωση η οποία πληροφορούσε ότι «υπεξηρέθη η επί της Ακροπόλεως κυματίζουσα γερμανική πολεμική σημαία παρ' αγνώστων δραστών» και επέβαλε στους καταζητούμενους δράστες την ποινή του θανάτου, ενώ στον ελληνικό τύπο συνεργάτες των Γερμανών κατήγγειλαν την αντικατοχική ενέργεια.Το τολμηρό εκείνο εγχείρημα προκάλεσε κύμα ενθουσιασμού τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό που μεταδόθηκε η είδηση.

Η πράξη τους ενέπνευσε τους Έλληνες που αντιστέκονταν ενάντια στον κατακτητή και καθιέρωσε και τους δύο ως σύμβολα αντίστασης κατά της χιτλερικής κατοχής. Μάλιστα ο Γάλλος στρατηγός Ντε Γκωλ χαρακτήρισε τον Μανώλη Γλέζο ως «Πρώτο παρτιζάνο της Ευρώπης».

Βέβαια το ναζιστικό καθεστώς αποκρίθηκε με την αναζήτηση και καταδίκη των υπευθύνων (του Γλέζου και του Σάντα) ερήμην σε θάνατο από το γερμανικό στρατοδικείο. Έτσι ξεκίνησε μια εκτεταμένη αναζήτηση και τελικά, σχεδόν ένα χρόνο μετά, στις 24 Μαρτίου του 1942 ο Μ. Γλέζος και ο συνεργός του συλλαμβάνονται από Γερμανικό κλιμάκιο και φυλακίζονται στις φυλακές Αβέρωφ. Εκεί ο Γλέζος εξαιτίας βασανιστηρίων προσβλήθηκε από φυματίωση βαριάς μορφής οπότε και αφέθηκε ελεύθερος.

Στις 21 Απριλίου του 1943 συλλαμβάνεται και πάλι αυτή τη φορά από τους Ιταλούς κατακτητές για την ενάντιά τους δράση του, οπότε και παρέμεινε στη φυλακή για τρεις μήνες. Έξι μόλις μήνες μετά την απελευθέρωσή του από τους Ιταλούς, στις 7 Φεβρουαρίου του 1944 συλλαμβάνεται πάλι, αυτή τη φορά από συνεργάτες των κατακτητών, για «επικίνδυνη αντεθνική δράση» και φυλακίζεται για 7,5 μήνες.

Κατάφερε τελικά να δραπετεύσει στις 21 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους.