Θανάσης Βέγγος: Ο “Καλός άνθρωπος“ του ελληνικού κινηματογράφου- Από τι πέθανε

 

Ο Θανάσης μας, ήταν ένας από τους πιο δημοφιλείς και αγαπημένους ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου.

 

Ταυτίστηκε με την εικόνα του αεικίνητου ανθρώπου «τρέχω σαν τον Βέγγο», ενώ η ατάκα του «καλέ μου άνθρωπε!» τον χαρακτήρισε προσωπικά και έμεινε χαραγμένη στο μυαλό όλων μας. Αγαπήθηκε πολύ από όλους τους Έλληνες, για την σεμνότητα. τον εξαιρετικό του χαρακτήρα και το μοναδικό ταλέντο του. Μέχρι και σήμερα ακόμη και οι νέοι άνθρωποι κάνουν μέχρι και γκράφιτι στην μνήμη του.

 

Η ιστορία του
Ο Θανάσης Βέγγος (Νέο Φάληρο 29 Μαΐου 1926 – Αθήνα 3 Μαΐου 2011) ήταν Έλληνας κωμικός ηθοποιός του κινηματογράφου, του θεάτρου και ιδρυτής της εταιρείας ΘΒ Ταινίες Γέλιου. Το πραγματικό του επώνυμο ήταν «Βέγκος» και όπως είχε πει, το έγραφε με «γγ» όταν έγινε ηθοποιός γιατί φαινόταν καλύτερα στο μάτι.

 

Οι ταινίες του
Είχε παίξει σε 126 ταινίες, σε 52 από τις οποίες ως πρωταγωνιστής και είχε σκηνοθετήσει (πρωταγωνιστώντας ταυτόχρονα) ακόμη επτά ταινίες. Θεωρείται ένας από τους πιο δημοφιλείς κωμικούς του ελληνικού κινηματογράφου, ενώ μέχρι και το τέλος της ζωής του συνέχιζε να εμφανίζεται σε ταινίες, στην τηλεόραση και το θέατρο. Θα μείνει γνωστός πάντα ως ο «Καλός μας άνθρωπος».

 

Οικογένεια
Γεννήθηκε στο Νέο Φάληρο, και γονείς του ήταν ο Βασίλης και η Ευδοκία Βέγγου, των οποίων ήταν και το μοναδικό παιδί. Ο πατέρας του ήταν δημόσιος υπάλληλος και εργαζόταν στην Εταιρεία Ηλεκτρισμού. Ο πατέρας του ήταν ήρωας της αντίστασης και μετά τον πόλεμο εκδιώχθηκε από τη δουλειά του εξαιτίας των πολιτικών του φρονημάτων.

 

Η απόλυση του πατέρα του προκάλεσε, όπως ήταν αναμενόμενο, σοβαρό οικονομικό πρόβλημα στην οικογένεια του Θανάση, κάτι που τον ανάγκασε να ριχτεί στον αγώνα για το μεροκάματο. Κυριότερη μεταξύ των επαγγελμάτων με τα οποία ασχολήθηκε ήταν η απασχόλησή του σε επεξεργασίες δερμάτων. Παράλληλα έκανε διάφορα θελήματα στη γειτονιά.

 

 

Η Εξορία και πρώτα βήματα
Τα χρόνια 1948-1950 υπηρέτησε τη θητεία του ως «ανεπιθύμητος» στρατιώτης στη Μακρόνησο, όπου γνωρίστηκε με τον μετέπειτα γνωστό σκηνοθέτη Νίκο Κούνδουρο. Αυτή η γνωριμία οδήγησε στην πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο, το 1954, στην ταινία Μαγική Πόλη του Κούνδουρου.

 

Για τα επόμενα πέντε χρόνια έπαιξε μικρούς ρόλους, εργαζόμενος παράλληλα και ως φροντιστής στα κινηματογραφικά πλατό. Την περίοδο αυτή εμφανίστηκε σε μερικές από τις πιο ιστορικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, όπως Ο δράκος, Διακοπές στην Αίγινα, Μανταλένα, Ο Ηλίας του 16ου, Ποτέ την Κυριακή.

 

Ο Πρώτος Ρόλος του
Ο πρώτος του μεγάλος ρόλος είναι μαζί με τον Νίκο Σταυρίδη στην ταινία Οι δοσατζήδες του 1960. Τον ίδιο καιρό, το 1959, πήρε άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ηθοποιού, όχι από Σχολή αλλά ως εξαιρετικό ταλέντο με εξετάσεις σε ειδική επιτροπή. Η πρώτη του θεατρική παράσταση ήταν στην επιθεώρηση «Ομόνοια πλατς-πλουτς», δίπλα στους Νίκο Ρίζο και Γιάννη Γκιωνάκη, επίσης το 1959.

 

 

Ο Κινηματογράφος και η τηλεόραση
Τα επόμενα χρόνια, συνεργαζόμενος κυρίως με τον σκηνοθέτη Πάνο Γλυκοφρύδη, αναπτύσσει τον τύπο του νευρικού, αεικίνητου τύπου, που τον καθιέρωσε και αρχίζει να γίνεται δημοφιλής. Με ταινίες όπως Ψηλά τα χέρια, Χίτλερ, Μην είδατε τον Παναή, Ζήτω η τρέλλα!, Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης, καθιερώνεται στη συνείδηση του κοινού.

 

Το 1964, σε αναζήτηση καλλιτεχνικής ελευθερίας, ίδρυσε τη δική του εταιρία παραγωγής ΘΒ-Ταινίες Γέλιου. Την περίοδο 1965-1969, συνεργαζόμενος με τον Πάνο Γλυκοφρύδη και τον Ερρίκο Θαλασσινό, γύρισε τις καλύτερες κατά γενική ομολογία ταινίες του, όπως τις “Φανερός πράκτωρ 000”, “Τρελός, παλαβός και Βέγγος”, “Ποιος Θανάσης;”.

 

Όλες τους χαρακτηρίζονται από το σουρεαλιστικό χιούμορ, τον αυτοσχεδιασμό και την πηγαία ερμηνεία. Παρά την εμπορική και καλλιτεχνική τους επιτυχία, οι ταινίες αυτές οδηγούν την εταιρία του Βέγγου σε κλείσιμο και τον ίδιο σε οικονομική καταστροφή, από την οποία θα συνέλθει μόνο μετά από πολλά χρόνια.

 

 

Ταινίες μετά το 1971
Η καριέρα του συνεχίζεται με τον σκηνοθέτη Ντίνο Κατσουρίδη. Η δημοτικότητά του παραμένει σταθερή κι οδηγεί στην αποθέωση του από τον κόσμο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης του 1971. Η ταινία του “Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση;” αποσπά τα βραβεία κριτικών και κοινού.

 

Άλλη σημαντική ταινία αυτής της περιόδου είναι “Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας” του 1976. Η θεματολογία των ταινιών του μετατοπίζεται προς την κοινωνική κριτική, ενώ το 1983 σταματά για λίγα χρόνια να κάνει κινηματογράφο.

 

Τη δεκαετία του 1980 ασχολείται με το γύρισμα έξι βιντεοταινιών και της τηλεοπτικής σειράς Βεγγαλικά που προβλήθηκε τελικά στην τηλεόραση το 1988. Το 1990 εμφανίστηκε στη σειρά του ΑΝΤ1 Αστυνόμος Θανάσης Παπαθανάσης.

 

Η επιστροφή του στον κινηματογράφο γίνεται με την ταινία Ήσυχες μέρες του Αυγούστου του Παντελή Βούλγαρη. Η ερμηνεία του έχει πια διαφοροποιηθεί, είναι χαμηλών τόνων αλλά μεγάλης εκφραστικότητας, με κορυφαία στιγμή το ρόλο του στην ταινία Όλα είναι δρόμος του 1998.

 

Την περίοδο αυτή εμφανίστηκε επίσης στην Επίδαυρο, το 1997, στο ρόλο του Δικαιόπολι στους Αχαρνής και το 2001 στην Ειρήνη του Αριστοφάνη με μεγάλη επιτυχία. Το 2002, σχεδόν πενήντα χρόνια μετά την πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση, ο Θανάσης Βέγγος κράτησε έναν από τους βασικούς ρόλους στην τηλεοπτική σειρά Περί ανέμων και υδάτων.

 

Η τελευταία κινηματογραφική συμμετοχή του ήταν στην ταινία «Το πέταγμα του κύκνου» ταινία που προβλήθηκε το 2010.

 

Πότε Πέθανε – Από τι πέθανε
Νοσηλεύτηκε από τις 19 Δεκεμβρίου 2010 έως τις 3 Μαΐου 2011, στην εντατική μονάδα του νοσοκομείου Ερυθρός Σταυρός λόγω εγκεφαλικού επεισοδίου. Εκεί απεβίωσε λίγο πριν συμπληρώσει τα 84 χρόνια του. Η νεκρώσιμος ακολουθία εψάλη στον Ιερό Ναό της Αγίας Μαρίνας στο Θησείο την επόμενη, στις 4 Μαΐου, με παρουσία πολλών επισήμων και φίλων.

 

 

Όπως ήταν θέλημα του ιδίου, τάφηκε στην Αμοργό, τόπο καταγωγής της μητέρας του και της γιαγιάς του.

 

Με πληροφορίες από enimerotiko