Με την πλάτη στον τοίχο βρίσκεται η κυβέρνηση, η οποία βλέπει τη σοβαρή φθορά της απέναντι στα πολλά ανοιχτά μέτωπα που καλείται να διαχειριστεί, ενώ μετά και τη χθεσινή παρέμβαση («Καθημερινή») του κεντρικού τραπεζίτη Γιάννη Στουρνάρα υπέρ της «επιστροφής στα πρωτογενή δημοσιονομικά πλεονάσματα» -άρα υπέρ σφιχτής δημοσιονομικής πολιτικής- το μέγαρο Μαξίμου εμφανίζεται να υποχρεώνεται να βάλει φρένο στο κλίμα παροχολογίας που έντονα καλλιεργούσε. Κάτι που -σε μια λογική ότι ο πρωθυπουργός θα θελήσει να προλάβει την ακόμα μεγαλύτερη μεγέθυνση της κυβερνητικής φθοράς- φέρνει το σενάριο των εκλογών ακόμα πιο κοντά.
Σήμερα που μιλάμε πάντως, η φθορά αυτή, σε συνδυασμό και με το γεγονός πως οι πρώτες κάλπες θα στηθούν με απλή αναλογική, φέρνει μεγάλο άγχος στην κυβέρνηση σχετικά με τις εκλογικές επιδόσεις της και με το κατά πόσο θα φτάσει τον διακηρυγμένο στόχο της για αυτοδυναμία. Αγχος που φτάνει σε σημείο πανικού, όπως προδίδει η νέα μεγάλη ακρότητα του Αδ. Γεωργιάδη, ο οποίος σε άρθρο του (Liberal, 10.2.2022) έφτασε στο σημείο να υποστηρίξει ότι ο «σχηματισμός “προοδευτικής διακυβέρνησης”, δηλαδή μιας κυβέρνησης χωρίς το πρώτο κόμμα» (σ.σ. ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝ.ΑΛΛ.) θα ήταν «κανονικό πραξικόπημα» και χαρακτήρισε το σενάριο αυτό «εντελώς φρικώδες» και «δείγμα μεγάλης ανωμαλίας».
Και όσο και αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί να πλασαριστεί δημοσίως ως «θεσμικός», τα λεγόμενα αυτά του αντιπροέδρου της Ν.Δ. και υπουργού Ανάπτυξης τον εκθέτουν, αφού συνιστούν κατάφωρο θεσμικό ατόπημα απέναντι στο Σύνταγμα, το οποίο ασφαλώς προβλέπει ρητά, στην περίπτωση μη σχηματισμού κυβέρνησης, την παροχή διερευνητικής εντολής και στους αρχηγούς του δεύτερου και του τρίτου κόμματος. Και βέβαια ο κ. Γεωργιάδης τάσσεται με τέτοιο φανατισμό υπέρ του σχηματισμού κυβέρνησης από το πρώτο κόμμα, μόνο αν αυτό είναι το δικό του κόμμα. Γιατί είναι ο ίδιος που τον Σεπτέμβριο του 2014 έλεγε την άλλη ακρότητα, ότι δηλαδή αν γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, τότε θα βγάλει τα χρήματά του στο εξωτερικό.
Ο άλλος μεγάλος φόβος της κυβέρνησης σε σχέση με τις επιδόσεις της στις επικείμενες εκλογές αφορά βέβαια τον επαναπατρισμό ψηφοφόρων του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ που είχαν πάει στη Ν.Δ., καθώς βλέπει ήδη τις δημοσκοπικές διαρροές ψηφοφόρων της προς το ΚΙΝ.ΑΛΛ. Εξ ου και προσπαθώντας να τις περιορίσει συνεχίζει τα πυρά της προς το ΚΙΝ.ΑΛΛ. με τον ίδιο τον πρωθυπουργό (ΣΚΑΪ, 12.2.2022) να το κατηγορεί για «τσιτάτα» και «τίτλους χωρίς κανένα περιεχόμενο, χωρίς καμία ουσία, χωρίς καμία κοστολόγηση». Από την ίδια συνέντευξη επιβεβαιώνεται και η μεγάλη πίεση υπό την οποία βρίσκεται η κυβέρνηση λόγω των αποτυχημένων χειρισμών της στο μέτωπο της πανδημίας και του καθημερινά τριψήφιου μαύρου αριθμού θανάτων.
Σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσει και να σχετικοποιήσει τον αριθμό των θανάτων, ο Κυρ. Μητσοτάκης έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί ότι «κάποιοι από τους θανάτους, οι οποίοι αναφέρονται, είναι θάνατοι ασθενών οι οποίοι πεθαίνουν ενδεχομένως από άλλες αιτίες, “με Covid”, όχι “από Covid”. Προσέξτε αυτή τη διάκριση γιατί εμείς ήμασταν πάντα οι πιο αυστηροί στην Ευρώπη στο πώς καταγράφαμε τους θανάτους». Αλλά αυτό το επιχείρημα -ότι για τους καταγραφόμενους θανάτους δεν ευθύνεται ο κορονοϊός αλλά «άλλες αιτίες»- είναι ακριβώς το επιχείρημα των εμβολιομάχων και με αυτόν τον τρόπο ο πρωθυπουργός ρίχνει νερό στον μύλο τους, κάνοντάς τους να πανηγυρίζουν.
Τέλος, στην ίδια συνέντευξη, ο Κυρ. Μητσοτάκης θέλησε να υποστηρίξει πως «άλλοι ήταν οι πρωθυπουργοί των μνημονίων. Εγώ δεν είμαι πρωθυπουργός των μνημονίων». Καρφιά που δεν απευθύνονται βέβαια μόνο στον πολιτικό του αντίπαλο Αλέξη Τσίπρα. Απευθύνονται σίγουρα και στον Αντώνη Σαμαρά που κυβέρνησε επί μνημονίων, αλλά και στον Κώστα Καραμανλή, σε μια συγκυρία μάλιστα που, με αφορμή τις δηλώσεις Δούκα, άνοιξε έντονα η συζήτηση για το πώς μπήκαμε στα μνημόνια. Αλλά μπορεί ο κ. Μητσοτάκης να μην ήταν «πρωθυπουργός των μνημονίων». Ηταν όμως ο σκληρότερος υπουργός τους. Ο υπουργός για τις απολύσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου