Η ιστορία της ΛΑΡΚΟ είναι η ιστορία της βιομηχανικής ακμής και παρακμής της χώρας. Ο ιδρυτής της, ο Μποδοσάκης, πριν από 60 χρόνια, είχε κάθε δυνατή διευκόλυνση τόσο από τις προδικτατορικές κυβερνήσεις όσο και από τη χούντα για να στήσει τη μεγαλύτερη καθετοποιημένη μεταλλουργία στη χώρα. Από την εξόρυξη της πρώτης ύλης μέχρι την παραγωγή του πολύτιμου σιδηρονικελίου, που είναι ο «σκληρός πυρήνας» της χαλυβουργίας.
Τεράστιες περιοχές στη Φθιώτιδα και την ευρύτερη Στερεά Ελλάδα διατέθηκαν από το κράτος στον όμιλο Μποδοσάκη για να διαμορφωθεί η σημαντικότερη επιχείρηση παραγωγής σιδηρονικελίου στην Ευρώπη και μία από τις μεγαλύτερες στον κόσμο.
Οσοι αναρωτιούνται πώς αυτή η πολύτιμη μεταλλουργία με το παγκόσμια εξαγόμενο προϊόν είναι φορτωμένη σήμερα με ένα βουνό από χρέη πρέπει να πάνε πίσω, σε αυτήν τη «χρυσή εποχή» της: όταν ο ιδιοκτήτης της, παρά τη γενναιοδωρία των διαδοχικών κυβερνήσεων –σε χρήμα, σε φοροαπαλλαγές, σε δωρεάν γη, σε αστυνομική καταστολή κατά των εργαζόμενων–, την εγκατέλειψε στο κράτος, στις τράπεζες και στη ΔΕΗ, φορτωμένη μόνο με οφειλές.
Από το 1989, οπότε η ΛΑΡΚΟ τίθεται σε ιδιότυπο καθεστώς κρατικής διαχείρισης, ξεκινά μια περιπέτεια διακύμανσης από τα κέρδη στις τεράστιες ζημιές, με σκανδαλώδη κακοδιαχείριση, καταστροφική τιμολογιακή πολιτική και ένα κυνηγητό από αφανείς ανταγωνιστές και επίδοξους νέους ιδιοκτήτες, που κατέληξε στο να καθίσει η επιχείρηση στο «εδώλιο» του ευρωδικαστηρίου και να φορτωθεί με τη ρετσινιά παράνομων κρατικών ενισχύσεων.
Και όμως, όλες αυτές τις δεκαετίες, παρά τις «αμαρτίες» των διαδοχικών κυβερνήσεων που φόρτωναν με προβλήματα τη ΛΑΡΚΟ, κανείς δεν διανοήθηκε να σταματήσει τη λειτουργία της. Γιατί; Γιατί αυτό που παράγει είναι μεταφορικά και κυριολεκτικά «χρυσός» για την ευρωπαϊκή και διεθνή βιομηχανία.
Μπορούμε, λοιπόν, βάσιμα να ισχυριστούμε ότι το μείζον σκάνδαλο στην υπόθεση της ΛΑΡΚΟ είναι ότι οδηγείται σε πώληση σε ιδιώτες όχι γιατί είναι ζημιογόνα μεταλλουργία, αλλά ακριβώς για το αντίθετο: είναι μια πολύτιμη και προοπτικά κερδοφόρα επιχείρηση, που την ορέγονται εδώ και χρόνια εγχώριοι και ξένοι όμιλοι.
Και η κυβέρνηση Μητσοτάκη –καμιά έκπληξη σε αυτό– έχει τον κυνισμό να τους την προσφέρει στο πιάτο, απαλλαγμένη από οφειλές και ενοχλητικούς εργαζόμενους. Η ΛΑΡΚΟ είναι η επιτομή του νεοφιλελεύθερου δόγματος που πρεσβεύει την κοινωνικοποίηση των ζημιών και την ιδιωτικοποίηση των κερδών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου