Σκουπίδια κυβερνητικά και δικά μας
Στην κορυφή των σκουπιδιών -τι μέρες θλιβερές- αναπαύεται η ελληνική κυβέρνηση και αγναντεύει τις λαϊκές ψυχές. Ψυχές σφαδάζουσες, ασπαίρουσες, ολολύζουσες, αλλόφρονες (για δες - αλλόφρονες ψυχές...). Με πόζα στέκεται στην κορυφή.
Δεν πτοείται από τη δυσωδία και την ασχήμια - λες κι είναι περιουσία της τούτες οι δυο έννοιες. Δεν διαθέτει ρίνες, μήτε οφθαλμούς, είναι μια ασώματη κυβέρνηση, σαν να απολαμβάνει ο ίσκιος της την αγωνία του τόπου, τη ρύπανση Φύσης και αξιών, τη βαρέως πάσχουσα Υγεία.
Στον βωμό των σκουπιδιών θύουμε οι πλείστοι· δεν μας έχει μείνει και άλλος «λατρευτικός» χώρος - σ’ αυτόν εναποθέτουμε τη μακαριότητά μας ή τις επικλήσεις μας για κατιτίς το βέλτερον στη ζωούλα μας (όχι ότι πιστεύει κανείς πλέον σε βελτίωση, η απλή επιβίωση είναι το ζητούμενο, ακόμη και αναξιοπρεπώς...). Πού βρίσκονται, αλήθεια, τόσα σκουπίδια; Και γιατί υπάρχουν; Καλά, ας μη θίξουμε τον ιερό καταναλωτισμό μας και τη φτωχή μας παιδεία σε ό,τι αφορά το τρώγειν και το ανακυκλώνειν στην πηγή.
Από την άλλη οι «ισχυροί» μόνο σαν σκουπίδια μάς βλέπουν, σαν τα περιττώματα της Ευρώπης - αδιαφορούν ακόμη και για τον Παρθενώνα και δεν γίνεται λόγος για το αρχαιοελληνικό θαύμα του πνεύματος, του πολιτισμού, της δημοκρατίας. Είναι τυχαία η απαξίωση των ανθρωπιστικών σπουδών ανά την υφήλιο;
Δεν νομίζω. Ο,τι ενισχύει την αξιοπρέπεια και αναδεικνύει βαθιές ανθρώπινες αξίες, οτιδήποτε ενδυναμώνει έννοιες όπως ισότητα, ισονομία, κοινωνική δικαιοσύνη οφείλει να καταστραφεί, προκειμένου να επικρατήσει άμοχθα η υλοφροσύνη των «κυρίων» ώστε να επιβεβαιώνεται η επικυριαρχία τους επί της Γης.
Αλλά για να ξανακοιτάξουμε τα σκουπίδια (και τους εαυτούς μας). Υπάρχουν σήμερα οικογένειες που «παράγουν»-«δημιουργούν» σκουπίδια; Υπάρχει τέτοια δυνατότητα; Μάλλον ναι, αφού τόσους και τόσους συνανθρώπους βλέπουμε καθημερινά να κάνουν μακροβούτια σε κάδους απορριμμάτων μπας και «αλιεύσουν» κάνα ξεροκόμματο ή κανένα κουρέλι να προστατεύσουν το ταπεινωμένο τους σαρκίο.
Και ιδού, κορδώνεται η κυβέρνηση. Αφού παράγετε σκουπίδια, είναι σαν να μας λέει, άρα μπορείτε και καταναλώνετε, άρα καλά κάνουμε και σας φορτώνουμε αβάσταχτα οικονομικά μέτρα και, άρα, καλώς πράξαμε που στρογγυλοκαθίσαμε στον βωμό των σκουπιδιών· κάπως έτσι...
Προπαντός να διατηρηθεί η ψυχραιμία και να απολεσθεί ο όποιος εκνευρισμός - είμαστε εντός του ευρωπαϊκού πολιτισμού, μην ξεχνιόμαστε, γιατί τι θα πουν οι φίλοι ευρωπαϊστές; Θα πουν κι αυτοί οι καημένοι, μην αμφιβάλλουμε, ότι για την άσχημη εικόνα της Ελλάδας με τόσους βωμούς σκουπιδιών στο δέρμα της, φταίει η ανύπαρκτη ευρωπαϊκή παιδεία μας· για όλα ευθύνεται ο ακαμάτης λαός - ποτέ η εξουσία (όποιου χρώματος...).
Λύση πάντως δεν φαίνεται να υπάρχει όσο παράγουμε σκουπίδια και αφού μας βλέπουν σαν σκουπίδια. Τι να πρωτοκάνουμε κι εμείς οι φτωχοί; Να εξεγερθούμε; Και πώς να γίνει κάτι τέτοιο όταν δεν μπορούμε να εξεγερθούμε μέσα μας;
Πώς θα απαλλαγούμε από τα σκουπίδια του πνεύματος και της πολιτικής - αυτό. Γίνεται;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου